Tabela N2 jest figurą geometryczną i ma tę piękną cechę, że każde pole tabeli (rekscel) posiada unikatową nazwę będącą pozycją wyrażaną za pomocą numeru wiersza w i numeru kolumny k. Numeracja wierszy i kolumn może być:
a) bezwzględna, gdy wiersze i kolumny numerowane są kolejnymi liczbami naturalnymi, rozpoczynając od JEDEN
b) względna całkowita, gdy wiersze i kolumny numerowane są liczbami całkowitymi o dowolnym porządku
c) względna niecałkowita, gdy wiersze i kolumny numerowane są liczbami innymi niż wyłącznie liczby całkowite
Gdy Tabela N2 ma tyle wierszy i kolumn ile jest liczb naturalnych, to ma nazwę:
Tabela N2 Kartezjusza, co zapisuje się także jako iloczyn N×N
Pojedynczy wiersz Tabeli N2 znany jest pod nazwą: taśma Turinga, hotel Hilberta
i mniej znana nazwa: krzywa Hilberta (mniej znana bo jej długość jest większa od N).
Ja posłużyłem sięTabelą N2 do badania trójkątów Pitagorasa tP stosując numerację względną całkowitą,
a) liczby całkowite nieujemne n = 0, 1, 2, 3, 4, ...
b) liczby n parzystenp = 0, 2, 4, 6, 8, ...
c) liczby n nieparzyste plus zero nn = 0, 1, 3, 5, 7, ...
Tablica numeracji kolumn i wierszy w Tabeli N2
|
przy badaniu trójkątów pitagorejskich
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Legenda
|
|
|
|
|
Liczba porządkowa
|
|
|
|
|
Pary Pitagorasa a|b
|
|
|
|
|
Łańcuszki nieparzyste
|
|
|
|
|
Łańcuszki parzyste
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
np
|
0
|
2
|
4
|
6
|
8
|
10
|
|
|
|
nn
|
0
|
1
|
3
|
5
|
7
|
9
|
|
|
|
n
|
0
|
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
nn
|
n
|
n
|
lp
|
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
|
0
|
0
|
0
|
1
|
|
|
|
|
|
k
|
1
|
1
|
1
|
2
|
|
|
|
|
|
o
|
3
|
2
|
2
|
3
|
|
|
|
|
|
l
|
5
|
3
|
3
|
4
|
|
|
|
|
|
u
|
7
|
4
|
4
|
5
|
|
|
|
|
|
m
|
9
|
5
|
5
|
6
|
|
|
|
|
|
n
|
|
a
|
<-------- wiersz w -------->
|
k
|
Para a|b w trójkątach Pitagorasa to długości przyprostokątnych a i b będących liczbami naturalnymi, spełniających równanie w taki sposób, by c było liczbą całkowitą
a2 + b2 = c2
Aby wypełnić Tabelę N2 parami a|b zastosowałem formułę:
formuła 1
Jeżeli pierwiastek z w2 + k2 jest liczbą całkowitą
to wpisz w|k
|
przy czym w = a natomiast k = b
Z uzyskanych danych wyselekcjonowałem zbiory par a|b i nazwałem je łańcuszki Ł
Łańcuszki dzielą się na nieparzyste i parzyste, a ich nazwą jest numer łańcuszka.
Do odtworzenia łańcuszków używam formuł:
formuła 2 Łańcuszki nieparzyste
a = 2(kw+w2) b =2(kw+k2 /2)
|
formuła 3 Łańcuszki parzyste
A teraz dygresja.
Na stronie którą podałem w pierwszym liście:
Jest tekst, który zacytuję w wersji oryginalnej.
Example: For u = 3 and v = 5, a = 39, b = 80, c = 89. (This formula is actually the same as method I, substituting m and n with u+v and v.)
For the resulting triple to be primitive, u and v must be co-prime and u must be odd.
A particularly elegant version of this method is to calculate
Then
- jednakże z uwagi na to, że jest identyczny z formułą na łańcuszki nieparzyste, to warto go zacytować (co niniejszym zrobiłem)
a = 2w2 + 2kw b = k2 + 2kw formuła 2 Robakks
b = 2v2 + 2uv a = u2 + 2uv formuła od Rutgers
Cytuję po to by podkreślić iż nie odkryłem nic nowego. Wzór na łańcuszki nieparzyste jak widać jest znany.
W następnym liście przyglądnę się dokładnie formułom: tej znanej i tej nieznanej, a będącej tą znaną podzieloną przez DWA. :)
Inne tematy w dziale Technologie