O Unii z Arabem rozmowa

Chciałbym, może z czystej sympatii do Państwa Czytaczy (nalezą się duże bukwy) zapytać nieśmiało, czy podobają się wam takie podróże w czasie i przestrzeni?

Raz Tour de France, raz trochę muzyki francuskiej, a to znowu opisy moich podparyskich peregrynacji.

Nie pisze o polityce, bo chociaż mam dusze i wierze w wartości konserwatywne, to jednak mam za mało odwagi, by tak jak wielu z was ryzykować opinie i wysnuwać wnioski, które kontrują te zmanipulowane przez oficjalne media.

A właśnie dzisiaj księgowy (Arab), z którym dobrze mi się współpracuje, bo dużo nie gada, właśnie dzisiaj mnie aż zdekoncetrowal zadając dziwne pytanie o to czy popieramy Unie i ogólnie to cale zło, które niesie poprawność polityczna.

Spytał się o to nie jako księgowy, tylko jako Arab, który właśnie obchodzi kolejny w swoim życiu trzydziestodniowy Ramadan i spytał o to mnie, jako Polaka, a nie jakiegoś bezdusznego associe. Zdekoncentrował mnie tym pytaniem tak, ze pomyliłem się najpierw przy prostej funkcji parafowania każdej strony kontraktu, a potem w ogóle odłożyłem długopis, przeprosiłem go i wyszedłem na papierosa.

Cholerny żar panujący na zewnątrz uświadomił mi, ze najwyższy czas rzucić palenie. Wziąłem kilka bezsensownych machów, wyrzuciłem peta do rynsztoka, którym wesoło płynęła struga na pewno zimnej wody i wróciłem do biura, do księgowego Momo, który chociaż coś tam kombinował na firmowych kontach, to jego uszy były skierowane w moja stronę.

„Za komuny Ruscy nazywali nas czasami „rjedis” (rzodkiewki), ze niby jesteśmy tylko z wierzchu czerwoni, a w środku w dalszym ciągu Biali („Bielopaliaki”) i tak nam panie Momo zostało do dziś...chwila, chwila...bo to ze przystąpiliśmy do Unii, to znaczy dokładnie tyle samo, co pański francuski paszport” - wyszczerzył na mnie swoje algierskie uzębienie w pełnym jakiegoś lisiego sprytu zrozumieniu i wrócił jakby uspokojony do swych exelowych zmagań z kontami A i B, a ja na nowo zacząłem stawiać parafki na kontrakcie...