W polityce czasami rolę odgrywają polityczne tandemy. Gdy patrzę dziś na Tuska i Komorowskiego przemawiających do powodzian i wystylizowanych w kurteczkach na prostych ludzi, to przypomina mi się widok Putina i Miedwiediewa, paradujących po wygranych przez tego ostatniego wyborach prezydenckich ulicami Moskwy. Prosty lud taki przekaz chętnie „kupi”, tyle tylko, że jest to bardziej farsa niż pragmatyczna polityka podejmowania wyzwań.
Od jakiegoś czasu jest realizowany w Polsce „pr. wschodni”, polegający na spektakularnym pokazywaniu – jak władza kocha ludzi, jak jest podobna do ludzi i jak dba o ich interesy. Żywcem ściągnięte z Rosji. Gdy w pewnej niewielkiej rosyjskiej miejscowości działający tam przedsiębiorca nie wypłacał pracownikom pensji, to na miejscu od razu pojawił się Putin i przykładnie skarcił lokalnego notabla. (…) „Dlaczego tu nie ma niczyjego podpisu. Proszę mi oddać mój długopis”. Chodziło oczywiście o wytworzenie wizerunku "dobrego cara", który zawsze przede wszystkim dba o swoje społeczeństwo, a rozkapryszoną elitę „chłoszcze” po plecach. Podobnie przemawiał do podwładnych administrator Nikodem Dyzma, w filmie wyreżyserowanym przez Jana Rybkowskiego i Marka Nowickiego: „Zrozumiano, no”.
Widać, że Donaldowi Tuskowi przykłady te bardzo imponują i czerpie z nich inspirację. Teraz zaczynam rozumieć te wyraźne przejawy sympatii wobec Władimira Putina, zresztą chyba odwzajemnione. Niedawno będąc u powodzian Tusk wysłuchując skarg na zły system zabezpieczenia przeciwpowodziowego, powiedział do ludzi: „Pamiętajcie kto to spieprzył”. Niesmacznie to wygląda, gdy szef rządu pojawia się na prowincji i podsyca nastroje do „krucjaty” przeciwko lokalnym samorządom, abstrahując od ich winy, bądź niewinności. Jednak na ludziach robi to wrażenie. Ale to prymitywne.
Tomasz Lis: „Ludzie nie są tacy głupi jak nam się wydaje, ludzie są o wiele głupsi niż nam się wydaje”. Wypowiedź równie skandaliczna, co niestety szczera i prawdziwa. Chciałoby się dodać.. i nabierają się na tego typu tanie chwyty.
W czasie ostatnich wyborów prezydenckich w Rosji Władimir Putin wskazał na Dimitrija Miedwiediewa. Tam różnica polegała na tym, że Putin chciał kandydować, ale nie mógł; Tusk mógłby, ale z taktycznych względów nie chciał. Obydwaj jednak podejmując swoje decyzje kierowali się pragnieniem utrzymania realnej władzy. W kampanii wyborczej Putin z Miedwiediewem stworzyli polityczny tandem, paradowali przed Narodem ramię w ramię.
Jeszcze nie tak dawno, kiedy Donald Tusk ogłaszał rezygnację z ubiegania się o najważniejszy urząd w państwie, rzucił ironicznie w kierunku braci Kaczyńskich: „Ich jest dwóch”. Niespodziewanie sytuacja się zmieniła, teraz to ich jest dwóch…, czyli polityczny tandem Tuska z Komorowskim.
Tusk już od dawna gra rolę Putina, a Komorowski zaczyna grać (choć dość nieudolnie) rolę Miedwiediewa. Dwóch to zawsze więcej niż jeden… Jest w tym zaczątek zespołu, majestat pewnego rodzaju siły.
W obliczu powodzi Tusk i Komorowski próbują pokazywać się razem, nie chodzi jednak o fakt fizycznej bytności w jednym i tym samym miejscu, ale o treść przekazu. Demonstrują monolit, sprawnie działający na rzecz państwa duet. Wystylizowali się na zwykłych ludzi. Chcą pokazać, że są blisko ludzi. Putin i Miedwiediew robili tak samo. W przypadku Rosjan kryje się za tym przynajmniej jakaś realna polityczno-pragmatyczna koncepcja. W przypadku polskim to niestety jałowy i adresowany dla naiwnych pr. Powódź jest wykorzystywana w kampanii wyborczej.
Romano Manka-Wlodarczyk
Autor jest socjologiem, zajmuje się analizami z zakresu filozofii polityki i socjologii polityki oraz obserwacją uczestniczącą. Interesuje go zwłaszcza fenomenologia, a także hermeneutyka. Jest redaktorem naczelnym Czasopisma Eksperckiego Fundacji FIBRE oraz członkiem zarządu tej organizacji. Pełni również funkcję dyrektora zarządzającego Instytutu Administracja.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
