Artykuł napisany przez żonę Radka Sikorskiego zwiera – co jest chyba oczywiste dla większości – tezy łatwe do obrony. Gdyby Europa poważnie podchodziła do TL, to na najważniejsze stanowiska w EU wybrane został osoby o znacznym dorobku politycznym. Tak się nie stało, wybrano osoby których w świecie dyplomacji nikt nie zna. Wniosek jest prosty – Unia zreformowała coś tam, ale władza faktyczna została przy najmocniejszych.
I nagle jest problem. To znaczy nie ma, ale należy go stworzyć. Problem jest chyba w tym, iż pani Appelbaum wymyka się powszechnym wyobrażeniom pierwszej damy. Nie każdy polityk ma żonę, która zdobyła Pulitzera i jest dziennikarką światowej sławy. Nie ujmuję żadnej matce opiekującej się dziećmi, zajmującej się domem, ale dorobek żony Sikorskiego może drażnić.
Oczywiście, trwa niby kampania wewnątrz PO, ale dzieje się ona raczej w głowach partyjnej drugiej ligi. Premier Tusk zapewne już podjął decyzję, a nikt inny nie ma w tej kwestii nic do powiedzenia. Jeżeli Tusk postawi na Radka Sikorskiego postąpi wbrew partyjnym patrycjuszom, którzy widzą w pałacu Komorowskiego, ale postąpi mądrze. Szanuję Komorowskiego, ale jego potencjał polityczny w porównaniu z potencjałem Sikorskiego jest niewielki.
Zachowanie Palikota jest dosyć klarowne, przy duecie Sikorski Tusk, pan poseł nie zaspokoi swej ambicji. Podjął zatem decyzję o graniu na Komorowskiego, konsolidując w swej osobie roszczenia patrycjatu. Zwykła walka.
Ale żeby nie kończyć smutno przytoczę to, co Radek Sikorski powiedział o transferze pani Nelly Rokity z PO do PiS: Myślę że wzmocni to intelektualnie oba ugrupowania.
Pozdrawiam.
Inne tematy w dziale Polityka
