Na ścieżce do sławy

Jedna z telewizyjnych stacji komercyjnych poinformowała, że powstaje już pierwszy fabularny film o katastrofie smoleńskiej. O mało mnie szlag nie trafił. Jeszcze nie ma oficjalnego komunikatu o przyczynach katastrofy, a filmowcy już rozpoczęli zdjęcia. Pokazano migawki z pierwszych ujęć. Za chwilę okazało się, że film pt „Prosto z nieba” nie będzie dotyczył VIP-ów, którzy zginęli, tylko osób z obsługi – stewardes, tłumaczy, oficerów BOR-u.

 

Ujawniono jeden wątek pary – ona stewardesa, on tłumacz, nie układało się między nimi, lecieli z nadzieją na lepszą przyszłość, a tu tragedia – spadek z nieba na ziemię. Śmierć zawsze rozwiązuje problemy.

 

Warto zapytać, czy taki scenariusz, takie opowiastki obyczajowe, filmowcy muszą podwieszać pod skrzydła tragicznego TU-154M? 

 

Hieny cmentarne szukają nowego pożywienia. Idą po trupach do sławy i pieniędzy. Wyznają zasadę, że jak będzie o „Smoleńsku” to ludzie kupią.  Film o nieszczęśliwej stewardessie, tłumaczu i BOR-owcu   można nakręcić z każdym innym samolotem, a nie kalać świętej pamięci ofiar 96 Polaków z parą prezydencką na czele.

 

Jak to się dzieje w naszym ”dzikim kraju”, że telewizja robi klakę, bezpłatną reklamę filmowi, który jeszcze nie powstał a który, jak większość popłuczyn po amerykańskich wzorcach, być może poniesie klapę. 

 

Na kanwie historycznej tragedii smoleńskiej w opinii publicznej krąży wiele szokujących określeń. Nie podoba mi się, kiedy politycy, komentatorzy bądź publicyści mówią o „graniu trumnami”.

 

Niech grają, ale własnymi trumnami, a nie cudzymi…