Wielce zwodzi i jest oszukany, kto głosi, iż dzieci nieochrzczone nie będą potępione! – św. Augustyn.
W 2007 roku Komisja Teologiczna (powołana przez Benedykta XVI) oświadczyła we wzniosłym natchnieniu, że dzieci, które umarły bez chrztu, trafiają do … raju! Ten dekret ma wartość definicji ex cathedra. To było nadzwyczaj ciekawe, ponieważ kłóciło się w oczywisty sposób z całą dotychczasową nauką kościoła!
Do tej pory bowiem wierzono, że nieochrzczone dzieci trafiają do tzw. otchłani (limbusu). W tym limbusie dzieci te miały być oddzielone od Boga (pewnie się nimi brzydził:)
Dekret opatrzono interesującym tytułem: „Nadzieja zbawienia dla dzieci umierających bez chrztu”. Nieco zaskoczonym tym tytułem tłumaczę: tak zupełnie niechcący nawiązuje to do bardzo starego poglądu, w którym papież „wiążąc coś na ziemi” może się spodziewać tego, że „zostanie to związane w niebie” – czyli jeśli papież twierdzi, że ktoś trafia do piekła, to ten ktoś naprawdę ląduje w kotle, jeśli zaś zostaje świętym, to nad jego głową pojawia się aureola. Oczywiście jeśli np. następny nieomylny papież uzna, że ten uprzednio potępiony nie jest jednak potępiony, a święty nie jest świętym, to pierwszy ucieka z diabelskich łap a znad głowy drugiego znika aureola … Ot, teologia w starym dobrym stylu:)
"Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie". (Mateusz).
Orzeczenie z 2007 było niezwykle istotne, ponieważ kwestionowało dogmat o grzechu pierworodnym! Przecież grzech pierworodny zaciąga się bez zgody i dopiero chrzest miał go „wygładzić”. Tak twierdzili św. Augustyn, Innocenty III, Gelazy I, św. Tomasz z Akwinu i wielu, wielu innych. No cóż, papież-heretyk, to nic nowego, ale heretyk Benedykt XVI?
Autorem dogmatu o grzechu pierworodnym był papież Feliks III (483-492) syn kapłana z Fascioli (sam też był żonaty i miał dwójkę dzieci, a za 100 lat papieżem zostanie jego prawnuk, Grzegorz I), jednak ten dogmat wprowadzi do „użycia” dopiero jego następca, Gelazy I. Oczywiście zażarte dyskusje na temat owego grzechu trwały już od dawna, jednak dopiero ci dwaj papieże uznali grzech pierworodny za przesądzony.
Elekcja Feliksa III była wynikiem kompromisu senatu rzymskiego i króla Odoakra, który, mimo iż był arianinem, zastrzegł sobie kontrolę nad przebiegiem wyborów. Sam papież występował ostro przeciwko cesarzowi bizantyjskiemu i patriarsze Konstantynopola, Akacjuszowi.
Akacjusz nie tylko był zwolennikiem monofizytyzmu, ale też używał tytułu patriarchy ekumenicznego, czyli zwierzchnika kościoła na całym świecie, również nad Rzymem, co wywoływało gorące protesty.
W 484 roku na synodzie w Rzymie, papież Feliks III potępił nieobecnego patriarchę i rzucił anatemę na kościół konstantynopolitański. Tak doszło do pierwszej wielkiej schizmy pomiędzy kościołami wschodnim i zachodnim, która będzie trwać całe 40 lat.
P.S.
Całe szczęście, że te potępione dzieci nie zdawały sobie sprawy ze swojej kary za grzech pierworodny, ponieważ: „Dusze tych dzieci mają naturalne poznanie przysługujące duszy odłączonej zgodnie z jej naturą. Nie mają jednak poznania nadprzyrodzonego. (...) nie wiedzą o tym, że zostały pozbawione doskonałego dobra i dlatego nie boleją z tego powodu.”- św. Tomasz z Akwinu. Jak tu nie lubić nadprzyrodzonego poznania „Doktora Anielskiego”?
http://www.ultramontes.pl/vaillancourt_limbus.htm
