Czy silne władze usiłując opanować swoją trwogę przed przemijaniem i wcześniej czy później utratą stolców z wysokimi oparciami, na których póki co zasiadają, a także apanaży z tym zasiadaniem związanych, czy usiłując pomniejszyć obawy związane z uświadomieniem sobie potrzeby słabych władz wyemancypowania się spod presji uzurpatorów roszczących sobie tytuł do ich podporządkowania sobie i eksploatowania - nie wspierają Tanatosa w jego dziele uśmiercania wszystkiego co żywe?
Podmioty, ludzi słabych, cierpiących, ubogich, wykluczonych, etc. silna władza postrzega i traktuje zwykle jak wrogi zasób zagrażający ich interesom, bowiem te podmioty, ci ludzie, zwłaszcza gdyby byli gotowi organizować się w ramach oddolnych inicjatyw i gdyby byli racjonalnie wspierani – mogliby chcieć zrzucić z siebie paternalistyczną władzę zagarniającą ich aktywa.
Ludzkość staje w obliczu konieczności wyboru między Tanatosem – bogiem śmierci starożytnych Greków, a Erosem – bogiem miłości, życia… Wiele wskazuje na to, że ten czas, to czas dominacji Tanatosa nad Erosem…
