Nawet kryzys nie spowoduje, by władze znacząco poprawiły efektywność pomocy społecznej finansowanej ze środków publicznych. Prawdopodobnie reforma pomocy społecznej nie nastąpi do czasu, gdy pomoc społeczna przestanie być zdominowana przez sieci aktorów zainteresowanych zasobami pomocy społecznej, a nie jej misją, zadaniami, a nade wszystko dobrem wspólnym, w tym dobrem osób nie radzących sobie samodzielnie z trudnościami życiowymi.
Politycy ostentacyjnie zajmują się sobą i swoimi interesami, w tym forsowaniem ich jedyniesłusznych prawd. Mnie jako Polaka obraża to co mówi i czyni minister edukacji wyciągnięty z jakiejś upiornej procesji, w której prawdopodobnie nosił drągi podtrzymujące baldachim rozpięty nad feretronami. Formułowanie opinii nie może być podstawą represji. Zamykanie ludziom ust, to prosta droga ku dyktaturze i zamordyzmowi. Doktrynerom należy uświadomić, że nie służą ani Polsce, ani Polakom. Aliści nawet jeśli „przyszłoby tysiąc atletów i każdy zjadłby tysiąc kotletów, a każdy nie wiem jak by się natężył”, to nie zmienią doktrynera w demokratę zadającego pytania i szukającego na nie odpowiedzi w dialogu, debacie, a nie tylko ględzącemu swoje prawdy. Niestety, gawiedź lubi takich „przywódców duchowych; i prawdopodobnie dlatego Polska w przeszłości, ale i obecnie trwoni to co najcenniejsze, czyli czas na słuchaniu doktrynerów, ich toksycznych poglądów i tolerowaniu wyrastających z nich działań. Doktrynerska polityka losu osób najbiedniejszych, najsłabszych, niesamodzielnych, osamotnionych w zadowalającym stopniu nie poprawi. Jeśli obywatele nie zmienią składu polityków występujących jak kiepscy aktorzy w podrzędnym teatrze, to i teatr straci na znaczeniu, a co gorsze ulegnie obniżeniu efektywność instytucji powołanych w celu służenia obywatelom, a tym osób najsłabszym, które bez wsparcia sczezną.
