W moim najgłębszym przekonaniu, istnieją poważne przesłanki,aby skutecznie leczyć raka. W przekonaniu wielu, w tym zwłaszcza chorych, lub po terapii - zdania są zdecydowanie za.
Najpierw podzielmy chorych na dwie podstawowe grupy : na kobiety i mężczyzn. Obserwacja dowodzi, że batalie kobiet są zdecydowanie bardziej zażarte. Kobieta broni przed rakiem siebie postrzeganą jako matkę, żonę, opiekunkę, żrenicę ogniska domowego i moralnego ładu. Kobieta broni siebie przed rakiem, jak przed upokorzeniem, ciosem zadanym w istotę jej kobiecości.
Jak się zdaje, jej orgniczna zdolność prokreacyjna,stoi w tym momencie za nią. Wzamcnia i jest opoką. No i świadomość kobiety jest zawsze prospołeczna. W sensie odpowiedzialności : nie tylko za siebie lecz także za rodzinę. Kobieta porażona, wybiega wyobrażnią w przyszłość i nie widzi jej dla własnej rodziny ,swojego ogniska domowego. W filmach przekazuje pałeczkę zaufanej przyjaciółce, czy młodszej, poświęcającej się siostrze. W realu walczy do końca.
I w bardzo wielu wypadkach walka kończy się zwycięstwem, wygraną, pokonaniem cholernego potwora. Dlaczego ? Bo walczą i są HEROICZNE.
Co się tyczy mężczyzn, w ogromnej ilości przypadków, poddają się bez walki, zaraz po diagnozie. Pierwszą, zasadniczą reakcją, jest nie przyjmowanie do wiadomości. Zły zwiastun zostaje zignorowany, zminimalizowany, sprowadzony do parteru. To nie dotyczy MNIE. Zwłaszcza, gdy chodzi o nowotwór typowo męski : raka prostaty , raka płuc. Czasem - raka kości, raka tchawicy. To nie dotyczy MNIE. Jestem mężczyzną , jestem ponadto. Albo TO, albo ja.
Umierają w poczuciu niewyobrażalnej krzywdy, w ciągu 8 - 12 miesięcy.
Mam osobisty powód ,ale i prawo wynikające zeń, twierdzić wbrew obiegowym poglądom, że rak jest uleczalny, niszczalny do zera. Wystarczy chcieć. Nawet w Polsce.
Ośrodki walki z nowotworami, zwłaszcza akademickie, są do tego zdolne, przygotowane, dysponujące wiedzą i odpowiednim warsztatem. Przeszkodą - pieniądze, ich brak wszędzie tam, gdzie powinny być , aby wydawano je ze skutkiem pozytywnego leczenia, nie sprowadzania pacjenta do postaci godnej tylko opieki paliatywnej. Do grobu. Preferowane są środki-półśrodki, wydłużające nie życie, ale chorobę. Efekt ten sam. I nie ma przebacz.
Śmiem twierdzić, że największym producentem zejść śmiertelnych na raka, jest w Polsce - państwo i jego "zdrowotna" agenda. Wraz z ich fałszem ,towarzyszącym propagandzie antynowotworowej.
Przez lata AIDS był w świetle faktów, chorobą śmiertelną. I jest nią wszędzie tam, gdzie bieda, niskie standardy, pogarda dla życia, wojna, głód, susza i FANATYZM.
Ale świat doborobytu pokonał AIDS, co obyło się bez fanfar, triumfalizmu i tańców na ulicach Paryża , Londynu, NY. Świat pokonał tę chorobę lekami lecz nade wszystko -metodą. Dziś są dowody, dziś wieloletni nosiciele HIV dobrowolnie odłożyli leki stopujące i osłonowe, a im nic. Nic.
Gdzieś , po cichu rodzi się nowe ramię pośpiesznej, bolesnej śmierci, jednak AIDS zideologizowany, jako kara boża, spotkał się z reakcją godną naszych czasów.
Takiej reakcji nie ma w terapii nowotworowej. Wielka ilość koncernów farmaceutycznych, laboratoriów, ośrodków filozofii medycyny i zdrowia, pracuje nad tym , aby nie było - ni lekarstwa, ani metody. Gdyby pojawiły się, co oni mieliby do roboty ?
To nie etyka, to nie humanizm rządzą światem. Od momentu jego wymyślenia - pieniądz.
A że czasem milioner ( miliarder) umrze na raka ? Tym gorzej dla jego kapitału. Tym lepiej dla kapitałów pozostałych , amen.
Inne tematy w dziale Technologie
