Pijąc " Żubra "

Trzeba napisać jakąś notkę ze Stumbrasa

Robert Louis Stevenson, szkocki pisarz, powiedział rzecz następującą: podróż do celu bywa czasem bardziej interesująca, niż dotarcie do celu. Wiedział co pisze, był bowiem nie tylko pisarzem, ale i poetą, reporterem, a także niestrudzonym podróżnikiem szukającym dla siebie najlepszego, najzdrowszego miejsca do życia, z uwagi na chorobę płuc. Ja się z tymi słowami Stevensona zgadzałem prawie zawsze. Jednak kiedy rzecz dotyczy podróży do Wytwórni Wódek i Likierów " Stumbras " w Kownie, zgodzić absolutnie się nie mogę.

Bo cóż tak naprawdę może być interesującego w mijanych, po drodze do Kowna, biednie wyglądających wsiach na Żmudzi ? Prawdziwie interesujący i wart podróży, był jej cel, czyli " Stumbras " czyli nasz swojski żubr, będący logo tej najwspanialszej wytwórni wódek na Litwie. Czegóż tam nie ma ? jest wszystko co potrafi ucieszyć i podreperować duszę utrudzonego podróżnika. Powinienem napisać " ... ja tam byłem miód i wino piłem, itd. "

Ale kto by tam pił miód, po którym głowa trzaska, że aż zęby się ruszają. Kto piłby miód w otoczeniu wódek i likierów tak przednich. Stumbras z kłosem, Stumbras bez kłosa, Stumbras wytworzony z czegoś tak prozaicznego jak kartofel, a nie prozaiczny.

Starka nasza zapomniana " Biały bocian ", w dwóch smakach, jakieś ziołowe Stumbrasy, nieustępujące Jägermeistrowi, do tego wódeczki Lithuania, winiaki, naleweczki, życia mało. A każdy produkt w swoim życiu zaliczył medal na wystawach światowych. Dlatego wyżej napisałem, że życia mało, by taką fabrykę przepić. Można jedynie przegrać w karty.

Słusznie zatem Stumbras posiada 16 % litewskiego rynku alkoholi i od momentu powstania, przed I wojną światową, był kołem zamachowym i dumą litewskiego przemysłu. Nie mam zastrzeżeń do żadnego ze smaków jedynie mniej udane były szampany z Olity. Tu jednak już Francuz musi być czynny, bądź Rusek z Rostowa nad Donem, produkujący " Sovietskoje Szampanskoje ", bez których żadna sylwestrowa zabawa w PRL - u, nie mogła się udać.