Dawne jezuickie seminarium św. Anny w Nysie, fot. M. Sikorski
.
Dla Wszystkich zainteresowanych historią Nysy polecam moją skromną, ale kolorową publikację o zabytkach tego miasta. Ten format pozwala na swobodne przeglądanie tekstu etc., link: Nysa zwana śląskim Rzymem
.
Jezuici zostali sprowadzeni do Nysy w 1622 roku przez biskupa wrocławskiego Karola arcyksięcia Habsburga (1608-1624). 27 maja 1688 roku położono uroczyście kamień węgielny pod budowę ich kościoła pw. Wniebowzięcia NMP, który ukończono po czterech latach (przy Rynku Solnym).
Przeprowadzenie budowy zlecono Mateuszowi Kirchbergerowi, a dzieło budowy dokończył Michał Klein. Los obszedł się z tym kościołem tragicznie. W 1807 roku podczas oblężenia miasta przez wojska napoleońskie ogień zniszczył świątynię i jej wnętrze. Jedną z części wystroju tego kościoła są barokowe malowidła ścienne z około 1689 roku wykonane przez znanego malarza Karola Dankwarta. Tematem ich jest apoteoza Maryi. Kościół ten miał stać się sanktuarium maryjnym, a jego centralnym odniesieniem była figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem będąca kopią średniowiecznej rzeźby z Foy (Belgia).
Jezuici powołali do życia seminarium św. Anny, a później wybudowali kolegium, a w nim sale szkolne, pomieszczenia dla zakonników i ich wychowanków, bibliotekę, refektarz oraz aptekę. Prace budowlane trwały od 1669 roku do około 1681 roku. Jedną z osobliwości wystroju jezuickiego kolegium są barokowe malowidła ścienne dawnej apteki. Przedstawiają one alegorie czterech żywiołów oraz w sieni biblijnego Tobiasza z rybą - religijne symbole związku człowieka z przyrodą jako źródłem zdrowia.
Jezuici wybudowali też gmach gimnazjum. Projekt przypisuje się Christophorusowi Tauschowi, a przeprowadzenie prac budowlanych Michałowi Kleinowi.
Portal dawnego kościoła Jezuitów w Nysie, fot. M. Sikorski
