Tytułowe kwiaty -chryzantemy - jednoznacznie kojarzą się w naszej kulturze z pamięcią o Bliskich, którzy powędrowali na Niebieską Polanę i są gdzieś TAM, między Aniołami, z Aniołami, a może są Aniołami? – tego nie wiemy, ale wierzymy, że tak jest. Wszyscy, których kochaliśmy pozostają z nami, tak naprawdę nie odchodzą. Zmienia się tylko fizyczny punkt odniesienia. Poziomu tęsknoty nie można zmierzyć, nie wynaleźli takiego miernika. Mówią o tym serca, wszystkie pozostawione na naszym globie. Kołaczą, drżą, płaczą.
Tęsknota nosi tak wiele IMION. Obecnie już za WIELE (przynajmniej w moim przypadku).
Nie można chwycić za dłoń, porozmawiać, przytulić, to wszystko już tylko w przeszłości.
Obecnie i w przyszłości pozostały sny i kolejne listy zapisywane uderzeniami serca i posyłane GDZIEŚ TAM — w NIEBO…
Nutka z melancholią w tle…
Oscar Benton – If You Go Away
Pozdrawiam serdecznie Wędrowców, którzy tu zaglądają…
Wierzę, że będziecie powracać…
iei
Zapraszam także na mój blog DWUDZIESTY DRUGI WIEK.
