Wszyscy znamy prawo Huble’a, które mówi o oddalaniu się galaktyk od siebie. Im dalsza galaktyka tym bardziej sie od nas oddala. Czy nie jest zastanawiające, że wszystkie galaktyki oddalają się od nas? Dlaczego od nas? Jeżeli cokolwiek wiemy o historii nauki, to na pewno to, że Kopernik wykazał, iż Ziemia nie znajduje się w środku Wszechświata. Czy uważając, że wszystko oddala się od nas, nie umieszczamy się znowu w centrum świata?
Wytłumaczenie jest tylko jedno. Otóż okazuje się, że przestrzeń Wszechświata jest zakrzywiona. Aby to sobie wyobrazić, rozważmy drobiny pyłu na powierzchni pęczniejącego balonu.
W miarę nadmuchiwania balonu, drobiny pyłu oddalają się od siebie. Łatwo spostrzeżemy, że im są od siebie dalej, tym szybciej się oddalają właśnie tak jak galaktyki.
u = ct
u – interwał czasowy przedstawiony w jednostkach przestrzennych
t - czas między zdarzeniami
c – prędkość światła
Mamy więc cztery wskazówki świadczące o tym, że czas może być tym samym co czwarty wymiar przestrzenny.
- Krzywizna przestrzeni Wszechświata świadczy o tym, że może istnieć czwarty wymiar przestrzenny
- Wiemy, że istnieje czas jako dodatkowy wymiar
- Czas może być przedstawiony jako wymiar przestrzenny
- Prędkość światła odgrywa jakąś rolę w upływie czasu.
Czy nie dałoby się powiązać ruchu w czwartym wymiarze przestrzennym z upływem czasu? Zamiast czasoprzestrzeni o 3+1 wymiarach wprowadźmy znacznie prostszą i bardziej geometryczną przestrzeń 4-wymiarową. Na taką prostą konstrukcję nie pozwala jednak STW według której pliki przestrzenne nie są ułożone kolejno jeden na drugim tylko w jakiś inny urojony sposób.
