Sinisteriomachia

Wydawałoby się, że Miller jest bez szans. Aliści ma zasadniczy walor. Można by go określić zetemesowością. To zupełnie inny rodzaj lewicy od zetespowców otaczających Kwaśniewskiego i Siwca. Ci pierwsi to ludzie z awansu społecznego w pierwszym pokoleniu, wywodzący się z robociarskich środowisk, którzy doświadczyli fizycznej pracy czy zasadniczej służby wojskowej a potem dopiero kończyli ewentualnie wieczorowe uniwersytety. Ci drudzy to drugie pokolenie przedstawicieli ludu pracującego miast i wsi. Ich ojcowie parcelowali w imieniu ludu majątki i nacjonalizowali fabryki. Dzięki temu oni nie tylko nie zaznali robotniczego czy rekruckiego trudu ale i znają obce języki, wyrażają się jako tako i noszą bardziej dopasowany przyodziewek. Nie mają jednak za sobą roszczeniowego elektoratu.

 

Sprawiedliwie rzecz biorąc nie ma go też Leszek Miller. Przepadł mu gdzieś proletariat w przepychankach o grupę trzymającą władzę. Lepper mu go wtedy bez wielkiego trudu podebrał. Teraz po skonsumowaniu Samoobrony włada nim druga lewica, PiS. I tylko Miller może skutecznie próbować go odzyskać. Jest dla niego w większym stopniu swój jak każdy inny na lewicy. Dlatego pewnie ten wstręt do palikotowego zdjęcia z burżuazyjnym szampitrem. I stąd również niełatwe dzieło przed Kwaśniewskim. Przestając bowiem z Palikotem naraża się na zarzut jakoby przeszkadzał Millerowi w odbudowie elektoratu. Bez niego przecież nie wyjdą eseldowcy poza swoje osiem procent. Palikot zaś ma tylko 2% poparcia, czyli mieści się w granicach błędu oszacowań. Czyli dodatnia Europa jest mirażem.

 

Aleksander Kwaśniewski jednak utrzymuje, że to on zorganizował okrągły stół w Polsce, ocalił politycznych więźniów na Ukrainie to i Millera pojedna z Palikotem. Jeżeli to prawda co mówi, to ma pewnie szanse. Także pojednać Palikota ze zwolennikami zamachu w Smoleńsku. Jak ten stół i kryminał się udało, to i połączenie Ruchu Palikota z SLD się uda bez najmniejszych wątpliwości. Jak.

 

Wokół zaś smoleńskiego elektoratu rozpala się chyba spór rónież w PiSie. Antoni Macierewicz postawił bardzo wysoko przed Kaczyńskim poprzeczkę ogłaszając ocalenie trzech rozbitków z katastrofy. Kiedy się prezes partii za tym nie opowie straci poważanie ludu pisowskiego. Kiedy zaś zacznie żądać wyjaśnienia losu ocalonych, przepadnie u pisowskich inteligentów, którzy obiektywnie rzecz biorąc pierwsi rzucili prezesowi wyzwanie, chociażby postulując wypłaty stypendiów demograficznych. Kiedy prezes pozostanie w rozterce, bardziej stanowczy Miller obieca znowu gruszki na wierzbie i ma roszczeniowców w saku.

 

Mamy więc teraz taki stan, w którym Miller się naprawdę może doczekać zwrotu socjalnego elektoratu kiedy się PiS stanie merytoryczny. Wtedy pozycja SLD się w dodatniej Europie poprawi i jak jej przewodniczący powiada to nie dumna i wielka partia będzie przybudówką plusowców ale odwrotnie. A Palikot będzie mógł spokojnie swoje dwa procent poparcia owinąć w szampańskie zdjęcie i pójść gdzie chce. 

 

Tym bardziej, że Ryszard Kalisz montuje jakieś ugrupowanie, które również przejmie jakichś jeszcze bezpańskich lewicowców. No i będzie miał poparcie Kongresu Kobiet. Jeżeli one oczywiście jeszcze mają ochotę na jakieś męskie przewodnictwo. Kiedy by jednak przekonał kobiety do swojej koncepcji stanie się atrakcyjny zarówno dla Millera jak i dodatniej Europy.

 

Co z tego wszystkiego wyjdzie? Prawdopodobnie trzy partie lewicowo lewicowe i dwie prawicowo lewicowe. Niezależnie od kanapowych ugrupowań, przewijających się gdzieś tam w tle. Ale tamte są już jednoznacznie lewicowe lub prawicowe. 

 

Wiosna się zaczyna to i się mnożą twory natury. Także politycznej.