Jeśli nie podjąć refleksji w tej sprawie, odpowiedź wydaje się oczywista; „rozsądek” i „lewak” to pojęcia sprzeczne. Wiadomo, że lewak to rozemocjonowany pięknoduch, marzyciel, idealista. Wychowany pod kloszem, nigdy spod tego klosza nie wychynął, bo otoczył się podobnymi sobie ciepłymi kluchami, jedynakami, popaprańcami. Człowiek, który realne życie widzi przez mgłę. Nie zarobił nigdy własną, uczciwą pracą ani grosza. Nigdy nie pożegnał się z młodzieńczym entuzjazmem. Nie przekroczył progu dorosłości.
Ale refleksję podjąć należy.
Przecież Darwin pokazał nam, że wszelkie życie na Ziemi nigdy nie kierowało się rozsądkiem. W przyrodzie nigdy nie istniał cel. Nigdy na Ziemi, ani w całym Wszechświecie, nie było cienia zamiaru.
WSZYSTKO TO PRZYPADEK.
Więc i lewak to przypadkowy produkt rozrzutu mutacyjnego. Ma takie samo prawo istnienia jak otyły, gej, leworęczny, pedofil, czarnoskóry, komar, rzeżączka i sromotnik bezwstydny. Wszystko jest dziełem przypadku.
Nikt i nic nie miało wyboru; to geny i błędy w ich kopiowaniu determinują wszystkie właściwości stworzonej w ten sposób istoty.
Tak więc lewak to dzieło ślepej, darwinistycznej przyrody.
Niestety, nie udało mi się wykazać, choć z takim zamiarem zabrałem się do tego dzieła, że „rozsądny lewak” to nie koniecznie oksymoron.
Ale próbowałem!
