Internet obiegł ostatnio filmik, ukazujący Tybetański Pogrzeb Powietrzny. W skrócie- jest to forma pochówku, gdzie ciało ludzkie staje się pokarmem dla padlinożerców, w tym wypadku sępów. Buddyzm głosi, że ciało jest tylko przejściowym miejscem przebywania ludzkiego intelektu i odrzuca ideę zmartwychwstania ciała oraz istnienie duszy. Z tego powodu buddyjskie pogrzeby polegają na niszczeniu zwłok, najczęściej przez kremację. W krajach, gdzie kremacja jest utrudniona, np. przez niedostatek materiału opałowego, a inne formy pochówku uniemożliwia kamienista lub zamarznięta ziemia, zwłoki są niszczone np. przy pomocy ptaków drapieżnych. W Tybecie wierzy się, że te ptaki przenoszą ciało subtelne zmarłego do stanu bardo.
Po zgonie następuje trwający 3–5 dniowy okres obrzędów religijnych, podczas których kapłan buddyjski odczytuje Księgę Umarłych, aby ułatwić opuszczenie martwego ciała przez ciało subtelne.
Jak dla mnie jedna z fajniejszych form pochówku, w zgodzie z przyrodą.
Jeśli kogoś jednak to przerasta, a chciałby zostać pochowany z korzyścią dla przyrody, zawsze może zostać drzewem :)
W PL w chwili obecnej, ze względów sanitarno-epidemiologicznych, oprócz tradycyjnego pochówku i kremacji, w wyjątkowych przypadkach dozwolony jest tylko pogrzeb morski. Powyższe metody zostały przytoczone jako ciekawostki- wszak nie mamy w kraju sępów. Jednak uważam, że zakres metod pochówku, oraz miejsc winien zostać- oczywiście pod pewnymi warunkami- rozszerzony.
