Polska prawica to katalog zaburzeń psycho-socjo-seksualno-religijnych, które zazębiają się o siebie i przechodzą jedne w drugie, tworząc zabójczy kompot. Sposobem ich manifestacji jest agresja przeciwko wszystkim, którzy tych zaburzeń nie objawiają
To zestaw wielu fobii, z których można wymienić homofobię w szczególności i sexofobię w ogólności, objawiająca się agresją na LGBT i wstrętem, odrazą do wszystkiego, co kojarzy się z seksem. Stąd taki bezrozumny, emocjonalny sprzeciw edukacji seksualnej, "bo uczy masturbacji" czyli uczy dzieci akceptacji własnego ciała, własnej seksualności, ale uczy też stawiać granice i ostrzega przed niebezpieczeństwami. Jedyną instytucją, która według prawicy ma prawo mówić o seksie dzieciom jest Kościół Katolicki, dla którego seksualność ludzka jest brudna i grzeszna
Przesłuchiwanie dzieci z ich najgłębiej intymnych doświadczeń i uczuć przez księży jest zbrodnią na psychice dziecięcej, zostawiającą trwały ślad przez całe życie, przekonanie o brudnym seksie, z którego trudno się wyzwolić.
Innym rodzajem zaburzenia jest ksenofobia, indukowana społeczeństwu przez najważniejszych polityków polskiej prawicy. To co w innych krajach jest domeną ruchów skrajnych w Polsce stało się głównym nurtem, powszechnie akceptowanym.
Odwrotną stroną ksenofobii jest demonstrowanie przez prawicę swoistej odmiany "patriotyzmu" oprawionego w symbolikę skrzydeł husarskich, wilków, orłów i innego białoczerwonego kiczu, w dość zaskakujących zestawieniach. To patriotyzm zagrożenia i poczucia niższości, zastraszony i przekonany o własnej gorszości, patriotyzm wykluczonych.
Podobnie rzecz się ma z religijnością, zarazem agresywną i wystraszoną, łzawo-cierpiętniczą i grożącą gwałtem. Gdzieś zniknęli, schowali się katolicy, pojawili się religijni pałkarze i szturmowcy. Hierarchowie zdają się być opętani seksem, ich głosu w ważnych kwestiach duchowych i społecznych nie słychać, straszą ogniem piekielnym przed LGBT, seksualizacją dzieci, in vitro, gender, związkami niesakramentalnymi. Ta instytucja zupełnie się wykoleiła, ale posiada władzę i skwapliwie z niej korzysta, ku szkodzie społeczności.
Homofobia, ksenofobia, przemocowa religijność, swoistego rodzaju religijne kibolstwo, równie kibolski patriotyzm przeybrały formę ostrej masowej histerii narodowej, nieproprcjonalnej w stosunku do ewentualnych rzeczywistych zagrożeń, odpornej na rzeczowe argumenty.
Przedmiotem dojrzałej polityki są zupełnie inne sprawy: podatki, szkolnictwo, służba zdrowia. Nie są nimi obyczajowe czy światopoglądowe urojenia i usiłowanie narzucenia ich reszcie społeczeństwa
Zobacz galerię zdjęć:
Lato w Sztokholmie
