Myślałem o tym ... i nie wiem co mnie naprowadziło na ten tok rozumowania, ale może właśnie zainteresowanie zagadnieniem realności matematyki? Spróbowałem czegoś, co mogłoby być zgodne z jej transcendentalnym obrazem. Krótko ujmując: spróbowałem czegoś co dowodzi pierwotności (pierwszeństwa) świata matematycznych wyobrażeń, wobec realności fizycznie odczuwanej zmysłami.
No więc, wyobraziłem sobie wektory wewnątrz mojego ciała. Ot tak leżąc, świadomie łączyłem różne punkty moich organów wewnętrznych. Przy czym istotne było dla mnie, że te połączenia miały charakter wektorowy: zawsze był początek i koniec połączenia: serca z moją dłonią, mózgu z moim sercem, wątroby z moim płucem, pięty z moim biodrem ...
Zauważyłem następujący stan odprężenia. Tak jakby coś, co istnieje poza moim mózgiem, sprawiało ulgę mojemu wnętrzu. Nie wiem co to było, ale przyjemnie było to doświadczać ...
Zastanawiałem się, uruchamiając przyczynowo-skutkowy mechanizm myślenia ... jak to jest, że działa coś, co jest nienamacalnym przedmiotem mojego wyobrażenia. Logika umysłu nie dawała mi żadnej odpowiedzi, natomiast Świadomość, a może Intuicja - coś co jest poza myśleniem - dyktowały mi coś dziwnego, że ... istnieje przestrzeni (matematyczna), w której są wektory i te wektory ... leczą.
Spróbuj to na sobie, a szybko odczujesz pozytywne efekty działania połączeń wektorowych ...
Połącz np. dłonie i nie myśl, a pozwól jedynie Świadomości odczuwać to połączenie, dwóch dłoni (jednocześnie!).
Połącz okolice serca z wątrobą i nie myśl, a odczujesz jakby stan odrodzenia.
Połącz dowolną część ciała, tylko pamiętaj: wektorowo - zawsze musi być początek i koniec połączenia.
Zatem, czyż matematyka, rozumiana w postaci platońskich ideałów istniejących poza ludzkim umysłem, nie łączy nas ze światem, w którym jest "uzdrawiająca energia"?
