Język ludzki zbudowany jest z tych samych elementów, które odkrywa. Jest w nim:
- rzeczownik (podmiot) - odpowiadający materii
- czasownik (orzeczenie) - odpowiadający czasowi
- dopełnienie/a - odpowiadające przestrzeni
Zatem język kreuje własną rzeczywistość i rządzące nią prawa (fizyki).
Nie można odkryć czegoś co nie będzie zawierało elementów języka, zgodnych z tym co konstrukcja języka w świecie zewnętrznym odkrywa.
Ciagle wracam do przykładu ryby, dla której wszystko co odkryje będzie zawierało się w wodzie ... a przecież poza światem wyrażanym wodą, jest jeszcze inny, niepoznawalny świat dla ryb, który - jeśli chciałyby poznać - straciłyby życie.
* * *
To co opisuje nasz wzrok związane jest ze zmysłem widzenia. To co odbiera nasz słuch, związane jest ze zmysłem słyszenia .... to co opisuje nasz umysł, związane jest ze zmysłem ... myślenia ... które toczy się nieprzerwanie i wytwarza wizję świata zewnętrznego, opisywaną językiem - produktem fizjologicznym procesu (myślenia).
* * *
W jakiej "wodzie" zanurzony jest nasz umysł/ciało? Na pewno w polu elektromagnetycznym, które wywołuje eksplozję myśli /informacji. Ale jest jeszcze pole dużo słabiej wyczuwalne, ale powszechnie istniejące - grawitacja. W polu elektromagnetycznym toczy się walka o słowa, dla których tłem jest grawitacja, stanowiąca, że każde ciało (mózg-umysł), przyciąga słowa/myśli do siebie.
* * *
Grawitacja jest również imperatywem istnienia powszechnej miłości. Dwa ciała zawsze się przyciagają - nigdy odpychają, nawet jeśli samolubnie dążą do realizacji własnego świata (myśli).
Żeby powstawały moje myśli, potrzebne są inne myśli (myśli innych) - jak w prawie grawitacji Newtona. Tylko wtedy powstaje moja opinia gdy istnieją inne opinie. Zawsze dwa, nigdy jeden. Zatem to co kreuje świat jest iloczynem myśli różnych, bo przecież o przyciaganiu w grawitacji decyduje iloczyn mas, a nie ich suma.
* * *
Żyjemy w świecie myśli, które mogą odkryć to, z czego myśl jest zbudowana ... czyli rzucić jedynie światło na naturę ludzkiego istnienia.
