Język i bakterie

Ludność żyjąca w różnych regionach świata, spożywa zróżnicowany pokarm, zależny od temperatury, wilgotności, składu gleby. Dla każdej narodowości istnieją różnice w podstawowych składnikach spożywanych pokarmów. Badani naukowe wskazują na ścisłą zależność naszych kulinarnych upodobań, od składu bakterii żyjących w organizmie. Bakterie żyjące w żołądku człowieka, mogą manipulować jego mózgiem tak, by spożywał pokarmy, których "domagają się" jego bakterie (1). Ponieważ proces ten trwa od tysiącleci, dlatego każdy naród ma odrębne dania, specyficzne dla danej kultury.

Zróżnicowanie geograficzne pokarmu, wytworzyło swoisty związek pomiędzy człowiekiem i żyjącymi w nim bakteriami, tworząc sprzężenie zwrotne: pokarm określa skład bakterii, a skład bakterii określa zapotrzebowanie na określony pokarm. Ten z kolei ma związek z geograficznym zróżnicowaniem fauny i flory.

To samo może dotyczyć, również zróżnicowanego języka. Badania naukowe (2) potwierdziły związek między dźwiękiem, jego częstotliwością, natężeniem, a wzrostem bakterii zamieszkujących ludzki organizm. Generalnie dźwięki stosowane w tych doświadczeniach wpływały na szybszy rozwój określonych szczepów bakterii. Co więcej - odkryto, że bakterie zwrotnie również emitują dźwięki (3).

Hipoteza I

Pierwsze dźwięki jakie człowiek poznawał, pochodziły z przyrody i miały istotny wpływ na fonetykę języka stosowanego przy wymianie informacji. Również w tym wypadku fonetyka ma kontekst geograficzny: jest różna dla różnych obszarów świata. Co więcej jest różna nawet w obrębie jednego narodu, różnicując akcent ludzi żyjących w różnych częściach danego kraju (to zróżnicowanie dotyczy również upodobań kulinarnych). Określone dźwięki wzmacniały rozwój określonych szczepów bakterii, tworząc - podobnie jak w przypadku pokarmu - sprzężenie zwrotne: dźwięk określa skład bakterii mikrobiomu, a skład bakterii określa zapotrzebowanie na określone dźwięki.

W ten sposób powstał język mówiony, który w miarę rozwoju człowieka uzyskał reprezentację w postaci znaków pisanych.

Hipoteza II

Każdy z nas ma różny mikrobiom, który dziedziczymy w określonym otoczeniu geograficznym:

- na poziomie rodziny - głównie przejmowany od matki;

- na poziomie grupy społecznej - różne dialekty, wzmacniane przez regionalne dania i fonetykę regionalnego języka;

- na poziomie kraju - kształtujący odrębne narodowe potrawy i odrębny narodowy język;

Hipoteza III

Bakterie wykorzystują dźwięk i światło(4) do rozmnażania. Jednocześnie - zapotrzebowanie na dźwięk i światło nie musi realizować się poprzez aparat mowy/słuchu/wzroku, ale może funkcjonować w mózgu w postaci quasi-dźwięków lub/i quasi-obrazów, słyszanych i widzianych wewnętrznie, które nazywamy myśleniem.

Sparafrazowałbym to w ten sposób:

Co to jest?

widzisz - ale nie widzisz

słyszysz - ale nie słyszysz

to: MYŚLENIE