Przeciw abonamentowi

 

 

MANY, pieniążki,pieniądze,KAAAASA,

Media publiczne walczą dzielnie o swoja misyjność, słowo misja jak Excalibur jaśnieją nad głowami wielkich świata naszych mediów, wszelkimi sposobami walczą o nasze pieniądze nasi kochani z ekranów i zza mikrofonów. Rozpoznawalne głosy przekonują nas do płacenia podatku abonamentowego, a wtórują im glosy tych, którzy nas straszą urzędami i przepisami i karami. To straszne, doprawdy, straszne, że nagle płace ludzi w telewizji i radia wylądują na poziomie średniej krajowej, no jak, jak w takiej sytuacji oni maja mieć misję, za te psie pieniądze, które my zarabiamy, to przecież niemożliwe, za takie pieniądze to im misja opadnie, eeeech ciężki jest los wielkiego, pięknego, uzdolnionego i w ogóle celebryty w naszym prostackim świecie gdzie my chamy podnosimy rękę na świętość abonamentu. No jak, no jak tak można. Sam się dziwię skąd biorą swoja misję bandy zidiocianych pisarzy, poetów, malarzy i muzyków tym kretynom nawet nikt nie płaci za to, że chcą robić to, co robią a jak uda im się coś zaprezentować publiczności to nawet czasem nie chcą za to pieniędzy. Jakież to głupie, za takie pieniądze to PAN DZIENNIKARZ nie wyszedłby nawet z domu. A swoją drogą się zastanawiam, jeśli tak zwana misyjność ma się wyrażać li tylko w ramach opłacanego przez nas haraczu a środowisko dziennikarskie nie widzi potrzeby działania społecznego w oparciu o własne standardy moralne to, pod jakim znakiem staje ta część produkcji, która ma tej misyjności służyć. Ja wiem, iż koszty produkcji są wysokie, ja wiem, że profesjonalizm musi kosztować, ale ja się zastanawiam gdzie są dowody w formie realizacji świadczące o tym, iż warto te koszty ponosić, natomiast wiem też, iż honoraria tworzących je realizatorów zaskoczyłyby Państwa swoją wysokością, wynika to z starej zasady, która jeszcze wprowadziła komuna, oddzielenie od społeczeństwa wysokością pensji czyni dziennikarza podatnym na wpływy polityczne, co więcej alienuje go ze społeczeństwa tworząc między nim a społeczeństwem barierę ekonomiczną, wynikająca ze standardu życia. Co natomiast myśli o nas telewizja widać po zakupywanych na nasz użytek tak zwanych formatach, czyli licencjach na pomysł z innych telewizji, przerażający jest ich poziom intelektualny, jakbyśmy rzeczywiście byli tylko płatnikami abonamentu bez gustu i bez jakiejkolwiek inteligencji. Za to wciąż powtarzane są te same komunały - społeczeństwo według nich jest głupie, niemuzykalne nieczytające i w ogóle raczej wredne. To, że setki tysięcy młodych ludzi konkuruje w sztuce śpiewania i tańczenia nie robi żadnego wrażenia na pseudo-intelektualistach, bo przecież to nie powiększa ich dochodów, to że półtora miliona ludzi pisze na blogach onetu nie mówiąc o innych portalach, nie świadczy o niczym ponieważ nie zwiększa obrotów wydawnictw a poza tym kogo by obchodziło co ci kretyni mają do napisania, mają czytać to co ja im napisze. Ponieważ media do tej pory są w dalszym ciągu rodzajem zamkniętego azylu dla wybrańców, którzy od lat trwają w pewnym swoistym kadrylu towarzyskim, przetrzepanie im budżetu może tylko pozytywnie wpłynąć na to środowisko być może przy okazji wytrzepie stamtąd trochę drobnoustrojów.

 

 

antykwariusz