Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. (Łk 9,33)
Niebo. Czy jeszcze w nie wierzymy? A może już zaczynamy spychać go w sferę zabobonów podobnie jak to uczyniliśmy z piekłem?
Wielu „postępowych” myślicieli usiłuje rozmiękczyć sens nieba, kwestionując jego obiektywną rzeczywistość. To projekcja marzeń, tęsknot człowieka - mówią. To symboliczne przedstawienie pamięci, jaką zachowujemy o zmarłych, o ich dokonaniach, wszelkich dobrych uczynkach.
Tymczasem św. Paweł pisze po prostu: „Nasza ojczyzna jest w niebie” (Flp 3,17).
Jezus często opowiada o Królestwie swego Ojca. Przekraczający granice ludzkiego pojmowania świata sens nieba przybliża nam w przypowieściach.
Tylko raz decyduje się na małą próbkę bezpośredniego doświadczenia. Prowadzi Piotra, Jana i Jakuba, swych najbardziej zaufanych uczniów, do przedsionka nieba. Dzieje się to na górze Tabor podczas jednego z najbardziej tajemniczych zdarzeń opisanych przez Ewangelistów - przemienienia Jezusa.
„Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy” - mówi Piotr.
Tam dobrze, gdzie ojczyzna - mówi stare powiedzenie.
Moje zainteresowania koncentrują się wokół nauk ścisłych, filozofii, religii, muzyki, literatury, fotografii, grafiki komputerowej, polityki i życia społecznego - niekoniecznie w tej kolejności.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
