„USA ma szybszy wzrost gospodarczy ale za to Unia Europejska jest bardziej sprawiedliwa społecznie" - te słowa wypowiedział swego czasu jeden z wysokich przedstawicieli Unii Europejskiej.
Trudno nie zgodzić się z powyższym stwierdzeniem. Wzrost gospodarczy to nie wszystko. To nie wyłącznie wzrost gospodarczy wyznacza poziom życia społeczeństwa. Ważna jest jakość tego życia, wzajemna tolerancja, zaakceptowanie inności mniejszości, pomaganie biedniejszym, praca w rozsądnych godzinach, urlopy i ogólnie możliwość czerpania radości z życia.
Unia Europejska jest wierna tym ideom. W przeciwieństwie do USA nie goni aż tak bardzo za wzrostem gospodarczym koncentrując się na poziomie życia. I dało to wymierne efekty. Socjaldemokratyczne kraje Unii Europejskiej to, obok Kanady i Szwajcarii, kraje w których poziom życia jest najwyższy na świecie.
W tym miejscu pojawia się jednak pytanie - czy USA, a także biedniejsze Chiny i Indie nie zagrożą kiedyś Unii Europejskiej i jej wysokiemu poziomowi życia.
Moim zdaniem nie zagrożą. Wyścig szczurów i gonienie za karierą jest dobre na krótką metę. Gdyby wziąć pod uwagę hierarchię potrzeb Maslowa sukces w pracy jest co prawda ważny, ale na pewno dla większości ludzi nie realizuje zaspokojenia potrzeby samorealizacji. Goniąc za pracą stajemy się jej niewolnikami. To nie jest metoda na życie.
Poza tym jest jeszcze pytanie czy przemęczony, goniący za karierą pracownik jest efektywny. Tu także mam wątpliwości. Moim zdaniem, My, Europejczycy, wypoczęci i zadowoleni z życia w dłuższym okresie czasu osiągniemy w pracy więcej niż zestresowani i znerwicowani pracą Amerykanie.
Ameryka już ma kłopoty. Gigantyczny deficyt budżetowy, zadłużenie, spowolnienie wzrostu, wojny. Amerykanie są coraz bardziej niezadowoleni. W tym roku prawie na pewno wybory prezydenckie wygra Partia Demokratyczna. Spowoduje to skręt Ameryki w lewo. Mam nadzieję, że Demokraci zaczną powoli przekonywać się do socjaldemokratycznej wizji państwa.
Niewątpliwie zagrożeniem dla unijnego dobrobytu są tanie towary z Chin i Indii. Pamiętajmy jednak, iż co prawda kraje te rozwijają się bardzo szybko, ale ich wzrost wynika z czystej odmiany kapitalistycznego wykorzystywania pracownika. Rozwój Chin i Indii oparty jest na nieszczęściu wielu ludzi, którzy za głodowe pensje szyją ubrania i wytwarzają produkty RTV i AGD.
W którymś momencie Chińczycy i Hindusi obudzą się i także zażądają praw socjalnych, pomocy socjalnej dla najbiedniejszych, większej tolerancji dla mniejszości i uczciwego kodeksu pracy. Na dłuższą metę niskie koszty pracy w Chinach i Indiach są nie do utrzymania.
Dlatego też Unia Europejska powinna dalej podążać wytyczoną drogą. W dalszym ciągu powinna jako priorytet stawiać Europę Socjalną, dbającą o losy najbiedniejszych, dbającą o poziom życia każdego człowieka.
Ameryka, Chiny czy Indie nie są na dłuższą metę w stanie zagrozić europejskiemu państwu socjalnemu.
Jedynym zagrożeniem może być efekt synergii, z którego Amerykanie, Chińczycy i Hindusi jako ogromne kraje korzystają lepiej niż Europejczycy.
Dlatego też Unia Europejska powinna zacieśnić integrację, stworzyć jedno wielkie europejskie superpaństwo.
Superpaństwo Europejskie nie powinno funkcjonować tylko jako twór administracyjny. Ważne jest, aby nasz wspólny europejski dom istniał również w naszych umysłach. Abyśmy na pierwszym miejscu nie czuli się Niemcami, Polakami, Rumunami lecz Europejczykami. Konieczna jest tu odpowiednia proeuropejska edukacja przyszłych pokoleń już od szkoły podstawowej.
Gdy Europa zostanie w pełni zintegrowana, nic jej nie zagrozi. Będzie korzystała z efektu skali (efektu synergii) tak samo jak USA, Chiny czy Indie. Dalsze rozszerzenie Unii (Turcja, Ukraina, Maroko, Tunezja) powinny w przyszłości efekt ten jeszcze wzmocnić, co spowoduje utrwalenie na długi czas europejskiego dobrobytu. A inne kraje (USA czy Chiny) w przyszłości wcześniej czy później również pójdą drogą europejskich socjaldemokratów.
