W wieku 24 lat został wykupiony z poddaństwa. Potem 10 lat spędził na zesłaniu. Takie było życie Tarasa Szewczenki, najwybitniejszego ukraińskiego poety.
Taras Szewczenko (9 marca 1814- 10 marca 1861) wyprowadził ukraiński z wiejskich chat i wprowadził na salony. Jest uważany za ojca nowożytnego języka ukraińskiego.
Szewczenko po zwolnieniu z zesłania mieszkał w Petersburgu. Nie pozwolono mu wrócić na Ukrainę. W maju 1861 przewieziono jego zwłoki, zgodnie z życzeniem wyrażonym w utworze "Testament", pod Kaniów i pochowano je na wysokim wzgórzu, skąd roztacza się widok na Dniepr.
Szewczenko napisał kilka utworów, które uchodzą za antypolskie. I tak to wygląda, jeżeli sztucznie przenosimy w XIX współczesne pojęcie narodu. Szewczenko ostro w swoich utworach obchodził się bowiem z polską szlachtą i księżmi. Nie występował jednak przeciwko Polakom jako takim. Zresztą nie mniej ostro pisał o Kościele unickim, dzisiaj greckokatolickim.
Za radzieckich czasów jego wiersz "Rewe ta stohne Dnipr szyrokyj" (Szumi i jęczy Dniepr szeroki) zastępował polskim Ukraińcom zakazany hymn narodowy. Kiedy go śpiewano, to zawsze na stojąco. Teraz na stojąco śpiewa się go też na Ukrainie. Tutaj koncert w Kijowie w wykonaniu chóru im. Weriowki.
Wersja metalowa (grupa Sad):
Dziewczynka na ulicy Chersonia (poludniowa Ukraina):
Inne tematy w dziale Kultura
