Nie „przerobiłem” programu ze sponsorem. Nie mam zamiaru na razie tego robić.
Uważam za bzdurę takie podejście, że najpierw zakorzenić się we Wspólnocie, potem terapia.
Ja, jeśli od razu trafiłbym do AA to pewnie jeszcze trochę kontunuowałbym swoją „karierę” pijaka. Tak samo nie dałbym sobie rady na terapii tzw. dochodzącej. Znam ludzi, którzy, jak ja zaczęli od ośrodka zamkniętego. Znam ludzi, którzy chodzili na terapię dochodzącą. Znam takich, którzy nigdy nie byli na terapii i samo AA wystarczyło. Znam też takich, którzy na terapię nie reagowali, a swoją drogę znaleźli w AA. I znam takich, którzy samą terapią dają radę. Większość szanuje odmienność drogi innych i uważa, że każda metoda jest dobra by nie zacząć pić, bo wiedzą, że przestać to żadna sztuka.
Znam również takich, którzy ani na terapię, ani na AA nie reagują. I nie chodzi o ich wolę czy jej brak. Nieliczni z nas doznają zatrzymania choroby. A najważniejsze jest nie zacząć pić. Za wszelką cenę, chwytając się dowolnych metod.
[Dla wiadomości czytelników książeczki Dzień po dniu: czym innym jest udział w grupie terapeutycznej, a czym innym udział w grupie wsparcia, jaką jest AA. Mają różne cele i - nawet jeśli w niektórych przypadkach się nie uzupełniają - to na pewno sobie wzajemnie nie szkodzą. Dlatego za szkodliwe uznaję wynurzenia „Grupy Młodych z Denver” - jak nazywa się autorów w/w książeczki. Mnie AA nauczyło szacunku dla poglądów i drogi innych. Czego szanownym autorom życzę.]
