Kiedyś miałem tak, że jak się zaparłem w sobie, to nie było siły. Byłem gotów umrzeć, paść na pysk i nie móc wstać, żeby innym udowodnić, że jestem coś wart.
W AA mówi się, że grupa AA bez alkoholika przetrwa, ale alkoholik bez grupy nie.
Świat może istnieć beze mnie. Robię wszystko, by był jednak trochę biedniejszy, gdyby mnie na nim zabrakło.
Potrzebowałem dorosnąć, żeby zrozumieć, że nie muszę komukolwiek czegokolwiek udowadniać komukolwiek. Mogę udowodnić sobie, że potrafię. Mogę spróbować czegoś, czego nigdy nie próbowałem, z pełnym ryzykiem, że mi nie wyjdzie. Mogę przechodzić granice swojego komfortu, bo wiem, że bez tego nie ma rozwoju.
Dojrzałem jeszcze do czegoś. Nauczyłem się słuchać siebie, swojego organizmu. Bicia serca, oddechu, uczuć, które kłębią się gdzieś tam. To wszystko jest komunikat, który mówi mi, że to jest sytuacja, w której dam radę, a to taka, w której potrzebuję odpuścić, bez wstydu. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać, powiadał Hemingway. Właśnie.
Codziennie napiszę kilka słów medytacji, otuchy lub rozważań dla siebie i tych, którzy chcą i będą chcieć czytać. W 2024 będę korzystać z książki „ Escape to Joy: 365 Meditations on Love, Fear & the Art of Living”, wydaną przez Geeko Publishing.
Piszę swoje refleksje, przemyślenia, co czuję - bez poprawiania, korekty, zastanawiania. Dzielę się doświadczeniem, siłą i nadzieją.
Jak na mityngach AA.
Jeśli znasz kogoś, kto ma trudność z czytaniem, a uważasz, że to, co piszę może pomóc - notki są dostępne w formie materiału w serwisie YouTube (link do konkretnego dnia pod notką).
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
