Kto tu jest antysemitą, Panie pułkowniku?
Prezydent Rosji Władimir Putin nazwał "draniem i antysemicką świnią" polskiego ambasadora w Niemczech z lat 30. Józefa Lipskiego. Zdaniem Putina dyplomata "w pełni sympatyzował z Hitlerem". Taki epizod II WŚ, 24 lutego1942 radziecki okręt podwodny zatopił na Morzu Czarnym statek „Struma” z żydowskimi uchodźcami z Rumunii; zginęło 778 osób, ocalała jedna. Można dać dużo więcej przykładów.
A wcześniej? Przypomnijmy pułkownikowi rosyjskie Ustawy Majowe:
Tymczasowe przepisy dotyczące Żydów (znane również jako ustawy majowe ) zostały zaproponowane przez ministra spraw wewnętrznych Nikołaja Ignatiejewa i uchwalone 15 maja w 1882 r. przez cara Aleksandra III. Pierwotnie przepisy z maja 1882 r. Miały być jedynie tymczasowymi środkami do czasu rewizji praw dotyczących Żydów, ale obowiązywały przez ponad trzydzieści lat.
W kolejnych latach wprowadzono inne dyskryminujące przepisy. Zostało wprowadzone ograniczenie liczby Żydów dopuszczonych do szkół średnich i wyższych do ich udziału procentowego w ogólnej populacji.
Przepisy te były wielokrotnie zmieniane. W 1887 r. Kwoty administracyjne zostały zaostrzone do 10% w obrębie Pale (wciąż dwukrotnie więcej niż procent Żydów), 5% poza Pale, z wyjątkiem Moskwy i Petersburga, które utrzymywano na poziomie 3%. W wielu miastach ze znaczną ludnością żydowską spowodowało to, że szkoły były w połowie puste, a wielu uczniom zabroniono zapisywania się, wielu nie mogło ukończyć edukacji w miejscu gdzie się urodzili.
Odsetek żydowskich lekarzy pracujących w wojsku nie mógł przekraczać 5%, podczas gdy każdy żydowski prawnik, który chciał zostać adwokatem, potrzebował wyraźnej zgody Ministra Sprawiedliwości.
Licencje, które posiadali Żydzi, na sprzedaż alkoholu zostały cofnięte.
Wiosną 1891 r. Większość Żydów została deportowana z Moskwy (z wyjątkiem kilku uważanych za „ użytecznych ”), a nowo wybudowana synagoga zamknięta przez władze miasta pod przewodnictwem generalnego gubernatora wielkiego księcia Siergieja Aleksandrowicza, brata cara. Około 20 000 Żydów wydalono.
W 1892 r. Nowe ustawy zakazały Żydom udziału w wyborach lokalnych pomimo, że stanowili większość w wielu miastach Pale. „ Regulamin miasta („ Городовое положение ”) z 1892 r. cofał Żydom prawa wyborcze. W ten sposób uzyskano odwrotną proporcjonalność: często większość miasta musiała zostać podporządkowana mniejszości rządzącej w mieście przeciwko żydowskim interesom ”.
W następnym roku ustawa o nazwach („Об именах”) nałożyła karę grzywny na tych Żydów, którzy próbowali „przyjąć chrześcijańskie imiona” i stwierdzała, że Żydzi muszą używać swoich imion („какими они означены в метрических книгах”) w biznesie , pismach, reklamach, na szyldach.
Ustawy obowiązywały do 1917 r. I dały impuls do masowej emigracji. W latach 1881–1920 ponad dwa miliony Żydów opuściło Imperium Rosyjskie. Większość rosyjskich żydowskich emigrantów osiedliła się na terenach zabranych Polsce, w Stanach Zjednoczonych, Argentynie, choć niektórzy udali się do Palestyny, wówczas prowincji Imperium Osmańskiego, zwiększając w tym czasie 4 % populację diaspory ( muzułmanie 85 procent, chrześcijanie 11)
Ustawy brzmią następująco:
"Jako środek tymczasowy i do czasu ogólnego przeglądu ich statusu prawnego, zabrania się Żydom ponownego osiedlania się poza miastami i gminami, przy czym wyjątki są dozwolone tylko w przypadku istniejących żydowskich kolonii rolniczych ”.
„Tymczasowo zabronione jest udzielanie Żydom kredytów hipotecznych i innych czynów, a także rejestracja Żydów jako dzierżawców nieruchomości położonych poza miastami i gminami, a także udzielanie Żydom pełnomocnictw do zarządzania takimi nieruchomościami i rozporządzania nimi na własność."
„Żydom zabrania się dokonywania transakcji w niedziele i w główne chrześcijańskie święta; obowiązujące przepisy dotyczące zamykania miejsc prowadzenia działalności należących do chrześcijan w takie dni mają również zastosowanie do Żydów”.
„Środki określone w ust. 1, 2 i 3 mają zastosowanie wyłącznie do rządów w obrębie osady żydowskiej ”.
