Czernin był autorem koncepcji konfliktowania między sobą tych części monarchii, które dążyły do niepodległości. To głównie jego polityka doprowadziła do walk Polaków z Ukraińcami i podpisania 19 marca 1918 roku pokoju w Brześciu.
Urodzony w całkowicie zniemczonej czeskiej rodzinie arystokratycznej Ottokar Theobald Otto Maria Graf Czernin von und zu Chudenitz to austriacki dyplomata i polityk, minister spraw zagranicznych Austro-Węgier w latach 1916-1918.
Retinger, doradca Władysława Sikorskiego, który później nie znajdzie się na pokładzie gibraltarskiego samolotu; organizator kongresu haskiego, sekretarz generalny Ruchu Europejskiego, inicjator i sekretarz Grupy Bilderberg, jeden z twórców Wspólnoty Europejskiej; emisariusz polityczny, wolnomularz. W 1958 nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla.
Przed świtem 23 marca 1917 r., po podróży po nieoświetlonych drogach i w zacinającym śniegu, trzech pasażerów wysiadło z dużego samochodu przed barokowym pałacem Laxenburg, 18 km na południe od Wiednia.
Przewodził książę z Burbonów w służbie belgijskiej i nieoficjalny wysłannik pokoju prezydenta Francji i premiera Wielkiej Brytanii. Właścicielem pałacu był jego szwagier, ostatni cesarz Austro-Węgier. Ich spotkanie było punktem kulminacyjnym tajnych negocjacji w sprawie wyprowadzenia Austro-Węgier z pierwszej wojny światowej, która przeszła do historii jako afera Sykstusa.
Cesarz Karol i jego małżonka cesarzowa Zita wstąpili na tron Austro-Węgier 21 listopada 1916 r. Po śmierci wuja Karola, cesarza Franciszka Józefa. Sukcesja miała miejsce w czasie wojny, kiedy armie austriackie walczyły na 2000. km froncie.
W 1917 roku wojna przeciągała się, zbliżając się do czwartego roku, Karol postanowił potajemnie rozpocząć negocjacje pokojowe z Francją. Wykorzystał swojego szwagra, księcia Sykstusa z rodu Bourbon-Parma, oficera armii belgijskiej, jako pośrednika. Karol zainicjował kontakt z księciem w neutralnej Szwajcarii, a cesarzowa Zita napisała list, zapraszając go do Wiednia. Matka Zity, Maria Antonia, doręczyła list osobiście. Innym pośrednikiem był Józef Retinger, mieszkający w Londynie polski, wtedy początkujący, polityk, który był przyjacielem Sykstusa, Xaviera i Zity de Bourbon-Parma i który otrzymał zlecenie od Brytyjczyków, aby wesprzeć tę inicjatywę.
Sprawa Sykstusa doprowadziła jednak do końca karierę hrabiego von Czernina. Cesarz Karol I posługując się swoim szwagrem, księciem Sixte de Bourbon-Parma jako pośrednikiem, potajemnie zapewnił prezydenta Francji Poincaré, w liście z dnia 24 marca 1917, że poprze „słuszne żądanie” Francji zwrotu Alzacji i Lotaryngii. Chociaż rola Czernina w aferze pozostaje niejasna, wiedział o tajnych negocjacjach, choć nie o dokładnej treści listu. Kiedy rok później francuski premier Clemenceau upublicznił ten list, hrabia von Czernin, 14 kwietnia 1918, czując się zdradzony przez cesarza Karola I i bliski załamania nerwowego, złożył rezygnację z zajmowanych stanowisk.
