"Black Mirror" kręcony jest od 2011. To świat dystopijny, dziwny, futurystyczny, zwykle w przejmujący albo przerażający sposób. Seria szósta to tylko 5 odcinków. Zaczyna się od cyber-świata, pomieszania rzeczywistości realnej i wirtualnej, a dodatkiem jest ciekawa rola, choć nie pierwszoplanowa, Salmy Hayek. Drugi odcinek to bardziej wycieczka po ludzkiej psychice i losach, o ścieżkach życia i śmierci, strasznie czasem pokręconych. Trójka jest ciężka i ostra. Science fiction, "kosmonauci" i co człowiek może z tym nowym światem zrobić, albo w nim zrobić.
Odcinek czwarty eksploruje proste mechanizmy funkcjonowania świata. Trzeba zarobić. Ludzie są porąbani. Ludzie nie mają hamulców - może jak już teraz. Ludzie są głodni, czegoś niezwykłego. Więc coś takiego ma cenę, która jest poza zachowaniami, które przypisuje się człowiekowi. W ostatnim odcinku pojawia się krzywdzonej, hinduskiej emigrantce w Anglii demon. W sumie sympatyczny, empatyczny, mówi jej, że musi zamordować trzech ludzi w trzy dni, bo inaczej na Ziemię spadnie deszcz ognia. Czy ona zwariowała? Czy zabije? Dlaczego ona i co dalej? To, co szczególne w tym odcinku to wiodący motyw muzyczny, piosenka Arta Garfunkera "Bright Eyes". Czy to są oczy tej Hinduski?
Akcja jest dobra, bo zwykle.... zaskakująca. Właśnie tak. Zaskakująca. Przerażające gnioty montowane współcześnie charakteryzują się potworną przewidywalnością. Są po prostu nuuuuuuuuuudneeeeeeee. Zieeeeeeewaaaaaaniaaaaa nie sposób powstrzymać. A tu, naprawdę bywa nieprzewidzianie, choć z reguły gorzko, bo nie ma tu prostego moralizowania. Zazwyczaj odcinek zostawia widza w fotelu na trochę dłużej, tuż po ostatniej scenie. A co, gdyby rzeczy naprawdę tak się potoczyły? - zadaje sobie człowiek pytanie. I niełatwo o odpowiedź.
W filmach brakuje obowiązkowej obecnie warstwy edukacyjnej. To znaczy wokeistycznej. Są interesujące, czasem brutalne, dobrze zrobione. Warte obejrzenia. Na imdb ocena wynosi 8,7. Więc na koniec: "Bright Eyes" i postaci z ostatniego odcinka.
