Na bezrobociu; grudzień 93
Im bardziej ortodoksyjna wiara, tym bardziej niebezpieczna dla innych i dla samych wyznawców, jednocześnie tym większy sens życia dla jej wyznawców i ich determinacja? Z kategoryczności wiary, z chęci jej obrony, z chęci narzucenia jej innym biorą się terroryzm, samozniszczenie. Wiele osób godzi głęboką wiarę z tolerancją, z miłością do niewiernych, a nawet „kocha nieprzyjaciół swoich”. Liczy się dla nich przede wszystkim człowiek, człowiek jest ponad wszystko, niezależnie kim jest, jakie wyznaje wartości. Zło i dobro, miłość i nienawiść występują niezależnie od tego czy ktoś jest wierzący czy niewierzący, niezależnie od tego jaką wiarę, czy jakie idee wyznaje.
„Panuj nad swoim umysłem, w przeciwnym razie będzie on opanowany przez innych”. – Cornegi.
Atrybutami człowieka w obronie przed zgubnymi ideami, sektami, pseudonaukami, pseudo filozofiami są rozsądek, logiczne myślenie, doświadczenie i pewna niezbędna doza nieufności.
Współczesny człowiek wychodzi z różnych pułapek, z ortodoksyjnych przekonań, idei, wierzeń wpadając jednocześnie w następną pułapkę, pułapkę bezsensu istnienia, pułapkę swego rozumu, pułapkę świadomości że nigdy do końca, świata i sensu życia nie pozna? A może mądrością jest pokora, nie zawierzanie swojej racjonalności, uznanie, że umysł ludzki nigdy nie pozna tajemnicy życia? Skoro i tak nigdy nie posiądziemy wiedzy absolutnej, to czy nie pozostaje nam wierzyć w Absolut, w Boga?
Ale czy jest pychą gorzki pogląd, że człowiek nic nie znaczy, że zniknie z tego świata z chwilą śmierci? Czy jest pychą myślenie o swej bezsilności? A czy pychą nie jest myślenie, że jesteśmy wybrańcami Boga, jego obrazami, nasza tęsknota za anielskością?
http://zdizek.blog.onet.pl
Stan mojego ducha Anno Domini 2013. Od dawna mocno mnie denerwuje neoliberalna polityka gospodarcza zainicjowana po 1989 roku przez gospodarczych liberałów z Kongresu Liberalno-Demokratycznego i Leszka Balcerowicza i prowadzona przez kolejne rządy. Doktryny Friedmana stały się ideologią. Jej ortodoksyjni wyznawcy porzucili zupełnie empirię a neoliberalne, doktrynalne myślenie uznali za jedynie słuszne. Dużo złego przyniosła polityka monetarna wprowadzona i realizowana przez Balcerowicza i „Radę Polityki Pieniężnej”. Polityka monetarna w połączeniu z koszmarną, niesprawiedliwą prywatyzacją i prowadzoną be umiaru i bez sensu wyprzedażą krajowego majątku zamiast upragnionego szybkiego rozwoju naszej gospodarki i zmniejszania dystansu do gospodarek rozwiniętych powodowały marnowanie potencjałów tkwiących w naszej gospodarce i naszym społeczeństwie, tłamsiły gospodarkę i przynosiły pauperyzację, biedę, marginalizację i upokorzenie dużej części naszego społeczeństwa. Mocno mnie frustruje również polityka i postawy naszych neoliberałów dotyczące sfer pozagospodarczych, wyszydzanie i walka z patriotyzmem, z tradycją, zapominanie o bohaterach z przeszłości. Postawy lekceważenia i wyszydzania naszego Prezydenta, Lecha Kaczyńskiego a po katastrofie smoleńskiej lekceważenie ofiar katastrofy, walka z obywatelami, którzy czuli wobec nich żałobę i potrzebę ich uczczenia i karygodne podejście do śledztwa były i są dla mnie przygnębiające. Główne grzechy neoliberalnej polityki gospodarczej i przyczyny zbyt powolnego rozwoju naszego kraju. Są cztery główne przyczyny, czy trzy grupy przyczyn, które nie zapewniły możliwie szybkiego rozwoju naszej gospodarki i poprawy poziomu życia dużej części naszego społeczeństwa.: • Zła polityka finansowa, a w szczególności polityka powodująca wygórowaną wartość złotego wywołująca niekorzystne relacje w handlu z zagranicą i obniżająca sztucznie, niepotrzebnie siłę nabywczą naszego społeczeństwa (ciągłe, bez opamiętania podnoszenie stóp procentowych) • Dzika, nieracjonalna, prowadzona bez żadnych zahamowań sprzedaż narodowego majątku • Dzika, niesprawiedliwa prywatyzacja • Zła, bardzo niesprawiedliwa dystrybucja dochodów i dóbr http://zdzislawdzialecki.republika.pl/ http://zdizek.blog.onet.pl/?p=837
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
