Głośne protesty środowisk proaborcyjnych skłaniają do zastanowienia nad motywacjami tych ludzi. Możnaby je krótko podsumować barwnym określeniem, że chodzi tu o zazdrość o penisa.
Prym w tym środowisku wiodą osoby z zaburzeniami emocjonalnymi i psychicznymi, do których dołączają potem osoby o zapatrywaniach lewicowych, w tym politycy. Podłożem tych zachowań jest niechęć do facetów, opierająca się na kilku motywach.
Te baby zazdroszczą facetom, że mogą sobie zmieniać kobiety bez żadnych konsekwencji – facetowi zajście w ciążę nie grozi. No to przecież wołająca o pomstę do nieba nierówność, którą trzeba znieść. Więc mamy tu pewien motyw feministycznej zazdrości o penisa, która wywołuje irracjonalne zachowania. Z jednej strony jest niechęć do facetów w ogóle, ale z drugiej strony, jak bez faceta żyć ? A o faceta trzeba się starać, trzeba być atrakcyjną, trzeba się do niego przymilać, trzeba mu dogadzać – czy nie jest to okropne ? Trzeba wokół niego chodzić na paluszkach i na dodatek pilnować koleżanek, żeby go nie odbiły. Większość tego rodzaju bab wpada więc w mentalny rozkrok i przeżywa frustracje.
Budzi to przede wszystkim żądzę zemsty na tym patriarchalnym świecie, a ponieważ zabijanie facetów nie wchodzi w grę, te babole chcą się mścić na owocach stosunków seksualnych czyli na dzieciach. Tego rodzaju frustraci są przydatnym paliwem służącym do wzniecania społecznych niepokojów.
Kilkadziesiąt lat temu postawy totalitarne określano przy pomocy wdzięcznej frazy „ukąszenie heglowskie”. Co ukąsiło tę grupę ?
