Skąd się bierze ten rozgłos, a nawet popularność zła, którą obserwujemy ostatnio ? Zadziwiajaćy wysyp zła.
Jak zwykle, gdy mowa o relacjach międzyludzkich, trzeba zacząć od natury ludzkiej. Natura ta jest społeczna, co oznacza, że zło jest rzadkością, bo gdyby było inaczej, społeczność by się rozpadła. Zachowania dysfunkcjonalne społecznie, egoistyczne, naruszające normy, są uznawane za zło i budzą niepokój i wzmozona uwagę.
Do tego dochodzi kolejna cecha umysłu ludzkiego - logiczne wyczulenie na szkody. Każda szkoda odczuwana jest znacznie mocniej niż proporcjonalna do niej korzyść, jako że korzyść tylko powiększa nasz stan posiadania, podczas gdy szkoda go uszczupla, co budzi nasze negatywne reakcje. Możę przecież dojść do utraty całego stanu posiadania.
Z tego kształtu ludzkiej umysłowosci bierze się szczególna uwaga i zainteresowanie z jaką śledzi się zło.
No i to właśnie nastawienie dało się skomercjalizować. Literatura, teatr i kino na wielką skalę zajmują się złem i, niestety, je rozpowszechniają i z nim oswajają. Proszę zwrócić uwagę choćby na popularność wątków korupcji wśród polityków i policjantów amerykańksich w rozmaitych produkcjach filmowych klasy B. Pojawiają sie wiec, w konsekwencji interesy i struktury ekonomiczne związane z rozpowszechnianiem zła i marketing promujący zło, a po nich pojawiają się i zakotwiczają w społeczeństwie subkultury społeczne ze złem związane.
Skoro pojawiają się subkultury społeczne związane ze złem, to pojawia się i chęć politycznego wykorzystania tych środowisk i tym oto sposobem pojawia się zło w polityce i politycy, którzy na promocji zła robią karierę. No i bez żadnego trudu takich ludzi na polskiej scenie publicznej można palcem wskazać.
Oczywiście, w związku z dominacją prospolecznego stanowiska większości ludzi, jawnie zla promować się nie da, więc zło musi przebrać się w szatki dobra i dobro udawac. Jak dobrze wiadomo, diabeł zakłada ornat i ogonem na mszę dzwoni. Trzeba więc, dla zmylenia ludzi, powywracać kryteria i normy do góry nogami.
