Chyba wszyscy wiarygodni analitycy zdają sobie sprawę, że tzw. III RP to rządy postkomuny, specyficznej formy ustrojowej, nieformalnej, ożenionej z zachodnim demoliberalizmem i o jedności tej formacji trzeba stale pamiętać, nie zwracająć uwagi na zasłony dymne, mające sugerować różnorodność a więc demokratyczność biorących udział w życiu politycznym partii czy powołanych do życia pseudopartyjnych wydmuszek.
Istotą formacji postkomunistycznej jest dążenie do sprawowania władzy, co daje apanaże z pominięciem zamiaru realnej funkcji rzadzenia, do której postkomuna nie ma przekonania, pozostawiając rządzenie wpływom grup nieformalnych, których jest rzecznikiem, co doskonale pamiętamy z premierowstwa Tuska. Ponadto celem dodatkowym jest po prostu zajmowanie stołka, by nikt inny, jakiś niepowołany konkurent, nie mógł na nim zasiąść. W tym ujęciu, polityka nie jest po to by coś zrobić, lecz po to by ktoś inny czegoś nie zrobił. Dlatego daremne są apele do postkomunistów o przedstawienie programu.
Oczywiście postkomuna nie może występować z otwartą przyłbicą, i stwierdzić otwarcie, że jej celem jest blokowanie stołków, ale jakieś strategie musi stosować, żeby skaptować wyborców. Więc z jednej strony, zgodnie z istotą struktury tej formacji występuje jako jedność pod pozorem, że chodzi o premię za jedność. I w tym przypadku występuje jako jedność w wyborach do Senatu. Ale konfitury nie są w Senacie, lecz w Sejmie, więc tu trzeba zmienić strategię i stwarzać pozory demokratyczności udając różnorodność demokratyczną, występując osobno i odkładając koalicję do zawiązania po wyborach, by móc wtedy utworzyć większość rządową.
Tytuł pierwszej polecanej przeze mnie notki trzeba rozumieć jednocześnie i dosłownie i metaforycznie. Wymiar metaforyczny sprawia, że sens dosłowny jest jak najbardziej uzasadniony. Tekst roztacza przed nami szeroką panoramę uwarunkowań polskiej polityki i jest to punkt widzenia zasadny.
http://niepoprawni.pl/blog/leopold/o-wyzszosci-rozdawnictwa-nad-grabieza
A link drugi koresponduje z moimi tezami.
http://niepoprawni.pl/blog/michael-abakus/hipnoza
Obóż postkomunistyczny składa się z jednostek emocjonalnie zaburzonych w kwestiach społecznych, o czym wie każdy, kto czytał Jonathana Haidta i dlatego nie sięga rozumem etapu powyborczego, o czym będzie przy kolejnej okazji.
