Kto się boi Sarkozy’ego?

Różni ludzie mogą się go bać, ale najbardziej chyba boją się najbliżsi jego współpracownicy. Oto dość zabawna anegdota, która pokazuje, jak bardzo doradcy Sarkozy’ego drżą na samą myśl o możliwości nagłego wybuchu prezydenckiego gniewu.

 

Kilka dni temu Nicolas Sarkozy nagrywał przemówienie telewizyjne, które miało być zaraz potem nadawane.

 

W chwili, gdy zaczął mówić, realizator nagle z przerażeniem uświadomił sobie, że magnetowid nie został uruchomiony i że prezydenckie posłanie do narodu szło sobie w powietrze.

 

Prezydent przemawiał dalej, a realizator szybko myślał. Powiedział o problemie obecnym na miejscu doradcom.

 

Prezydent przemawiał po nic, a doradcy gorączkowo zastanawiali się, co robić. Żaden nie ośmielił się podejść do niego, zwyczajnie przerwać mu i powiedzieć, że trzeba zacząć od nowa.

Prezydent dalej przemawiał, i w geście rozpaczy wysłano do niego kogoś, kto nie był członkiem prezydenckiej ekipy, ale najmłodszym technikiem z ekipy telewizyjnej. Takim, który niewiele miał do stracenia, wybranym na zasadzie: „Ty, młody, nie masz nic do roboty, więc biegnij do prezydenta i wytłumacz”.

 

No i wreszcie po kilku minutach targów biedak podszedł wreszcie do Sarkozy’ego i ośmielił się przerwać mu. Sarkozy oczywiście wpadł w gniew, ale pozostawało niewiele czasu do godziny nadania przemówienia, więc musiał szybko powtórzyć nagranie. Tym razem wszystko poszło jak należy. Przemówienie dotarło do stacji telewizyjnych podobno zaledwie parę minut przed nadaniem.

 

W wielu innych przypadkach Sarko potrafi być przeuroczy, ale gdy wpadnie w gniew, wszyscy chowają się po kątach. Ale w sumie chyba mu to służy...