Jest to kontynuacja poprzedniej notki :
Pojawily sie trafne, krytyczne pytania, a bez nich nie ma postepu :
deda, 5 grudnia 2019
"Hopfotrino w zarysie wygląda w następujący sposób". Co to znaczy WYGLĄDA w tym kontekście( jakie energie penetracji są potrzebne, aby osiągnąć zdolność rozdzielczą wystarczającą ,aby toto indywidualnie wyglądało? Jakiej grupy nieredukowalną reprezentacją toto jest?
deda, 5 grudnia 2019
Np. moment dipolowy elektronu jest przedmiotem b. aktualnych i subtelnych pomiarów. A dzisiejsze modele cząstek formułuje się w języku teorii reprezentacji grup....Użycie algebr Hopfa załatwia tylko aspekt topologiczny, rodząc więcej pytań niż odpowiedzi….: jakiego pola wzbudzeniem miałoby toto być? Jak wygląda gęstość lagrangianu dla tego pola?
deda, 5 grudnia 2019
Z punktu widzenia QM elektron pozbawiony struktury pozbawiony jest tez geometrii. A o tym czy coś jest lepsze decyduje (1) eksperyment ( dlatego pytam , jakie energie sa potrzebne aby w eksperymentach zderzeniowych ową strukturę spenetrować) (2) zdolność do przewidzenia nowych zjawisk ( jakie nowe zjawiska daje ta postulowana struktura? Sama idea przedstawienia fotonu jako cząstki złożonej nie jet całkiem nowa- były niszowe prace z takimi próbami.
W P R O W A D Z E N I E :
Aby lepiej zrozumiec koncepcje "hopfotrino", to najpierw zastanowmy sie przez chwile nad koncepcja kwarkow.
Okazalo sie, ze z pewnych powodow proton nie jest czastka elementarna dodatniego ladunku elektrycznego, tak jak elektron jest czastka elementarna negatywnego ladunku elektrycznego. Proton sklada sie z kwarkow :
Jak wygladaja kwarki ?
Koncepcyjnie, kwarki wygladaja jak kolorowe kuleczki.
Protony i neutrony tez koncepcyjnie wygladaja jak kolorowe kuleczki.
Nawet atomy czasami tez koncepcyjnie wygladaja jak kolorowe kuleczki.
Niestety, taki koncepcyjny ksztalt kolorowej kuleczki nie wiele potrafi nam powiedziec na temat wlasciwosci i funkcji tych wszystkich elementow.
Dlatego koncepcyjny ksztalt hopfotrino nie musi byc kolejna kolorowa kuleczka.
Za kazdym elementem mojej hipotezy kryje sie uzasadnienie. Czy moja hipoteza okaze sie byc postepem w zrozumieniu glebszej natury kwantowej rzeczywistosci fizycznej, czy moze raczej wielka klapa, to dopiero okaze sie pozniej.
Koncepcja hopfotrino jest rozszerzona alternatywa dla kwarkow, bo ma rowniez zastosowanie do fotonow, elektronow, jak rowniez wszystkich innych sub-atomowych czastek obecnie uwazanych za elementarne, tzn. nie posiadajace swoich czesci skladowych.
Zanim przedstawie szczegolowe uzasadnienie mojego modelu, to najpierw po prostu przedstawie moj model w szczegolach.
Wrocmy do kwarkow, aby miec jasna analogie.
Kwarki nigdy nie wystepuja osobno i samodzielnie.
Mimo tego, ze pojedynczy kwarek jest najbardziej elementarna czastka, to sklada sie z nastepujacych elementow :
- spin
- zapach
- dwa rodzaje masy
- izospin
- kolor
- ladunek elektryczny bedacy ulamkiem ladunku elektronu lub protonu.
Wszystkie te elementy sa fizycznie nie-rozdzielne i jakos musza zmiescic sie wszystkie razem w jednej zielonej kuleczce :
Analogicznie do pojedynczego kwarku, jedno hopfotrino sklada sie jedynie z dwoch elementow :
- toroidalnego dipolu magnetycznego,
- hiperboloidalnego dipolu elektrycznego.
Model hopfotrino w calosci opiera sie na dobrze znanych zjawiskach fizycznych, w przeciwienstwie do takich zjawisk lub elementow fizycznych, jak "kolor" lub "zapach".
Ciekawe, co powiedzialby na to Deda, gdyby moje hopfotrino bylo kolorowe i pachnialo ?!
NATURA HOPFOTRINO :
Zatem generalnie, natura fizyczna hopfotrino jest taka, ze sklada sie ono z dwoch nie-rozlacznych pól :
- dipolu magnetycznego,
- dipolu elektrycznego.
Te dipole, to struktury skladajace sie z linii ich pól: magnetycznego i elektrycznego.
Kazdy z tych dwoch dipoli ma swoj moment dipolowy. Jak wiadomo, spin dipolu elektrycznego moze wchodzic w rezonans z dipolem magnetycznym ( EDSR ).
Czy mozna sprobowac wyobrazic sobie, jak hopfotrino mogloby "wygladac" w sensie koncepcyjnym, ale inaczej niz kolorowa kuleczka?
Jak sie okazalo, rownania elektromagnetyzmu Maxwella posiadaja jedno rozwiazanie w postaci tzw. włóknistej struktury Hopfa, gdzie linie pol magnetycznego i elektrycznego zapetlaja sie w jeden "kłębek" :
Czy tak fizycznie wyglada hopfotrino ?
Zeby odpowiedziec na to pytanie, to najpierw musielibysmy zobaczyc, jak fizycznie wygladaja linie pola magnetycznego i elektrycznego.
Moim zdaniem te linie wogole nie "wygladaja", bo najprawdopodobniej fizycznie wogole nie ma zadnych linii pola. Byc moze to, co nazywamy "liniami pola", to jedynie topologiczny rozklad kwantowego prawdopodobienstwa. Fale energii nie skladaja sie z sinusoidalnych linii, a jedynie sa przez te matematyczne linie reprezentowane.
W uproszczeniu, ta struktura Hopfa moze byc przedstawiona w nastepujacy sposob :
A to jest najprostrzy sposob jej wizualizacji :
Jak dobrze wiemy, ksztalt linii pola dipola magnetycznego jest generalnie toroidalny.
Zatem, co moze reprezentowac ten drugi, hiperboloidalny element ?!
Z powyzszego rozumowania wylania sie jeden bardzo wazny wniosek, a mianowicie taki, ze czastki elementarne materii nie sa odpowiednikiem solidnych kul bilardowych.
Paradoksalny kwantowy dualizm korpuskularno-falowy twierdzi, ze na przyklad swiatlo moze byc albo fala elektromagnetyczna, albo kwantem energii, fotonem, czyli czastka elementarna.
Czy te kwarki, to rzeczywiscie takie kuleczki ?
A moze wszystkie czastki sub-atomowe, to "kłębki" linii pól ?
To wyjasnia paradoks kwantowego dualizmu korpuskularno-falowego.
Wedlug mojego modelu, foton sklada sie z dwoch czastek hopfotrino skrzyzowanych ze soba pod katem 90', jak widac :
Odcinek trzeci w przygotowaniu ....
