Wszystkim nam zależy na tym, aby Polska rozwijała się w błyskawicznym tempie. Zależy nam, aby nasz kraj był miejscem cenionym zarówno w Europie, jak i na Świecie. Kluczem, który może być niezbędny do osiągnięcia tego celu może okazać się rozwój młodzieży – nie tylko na jednym, ale na wielu różnych polach.
Powszechny dostęp do kultury, sportu czy nowych technologii jest symbolem państw rozwiniętych. Tam, gdzie dostęp do tych dóbr jest możliwy – gospodarka rozwija się zdecydowanie szybciej i jednocześnie – stawia „odważniejsze” i bardziej innowacyjne kroki.
Niezmiennie, tak jak wspomniałem już powyżej, tam gdzie młodzież ma dostęp do dóbr kultury, sportu, możliwość obcowania z językami obcymi czy nowoczesną technologią – tam postęp następuje znacznie szybciej niż w innych rejonach Świata. Zarówno postęp młodzieży (mowa tutaj o jej szybszym rozwoju, w zestawieniu z ich rówieśnikami z innych rejonów), jak i postęp gospodarki jest znacznie gwałtowniejszy. Dowodem na to są zarówno badania czy publikacje badaczy, jak i po prostu statystyka, która w kwestii tych gospodarek mówi sama za siebie. Pytanie jest jednak inne – czy jest to możliwe do realizacji w centralnej Europie? Jak najbardziej – tak. Trzeba tylko chcieć to zrobić.
Wspomniany wyżej postęp, rozumiany jako rozwój całych społeczności, jest możliwy, o ile zmianie ulegnie zarówno dotychczas panujący model kształtowania młodzieży. Nie jest tu mowa o edukacji, jako źródle modelowania młodego człowieka, a bardziej o jej społecznym aspekcie. Zmiany muszą nastąpić już na etapie polityki samorządowej, bo tam właśnie kreowana jest i realizowana edukacja społeczna.
Wychowanie młodzieży, przy użyciu chociażby symboliki, która może skłonić do większej refleksji, a co za tym idzie – osobistego rozwoju – może i powinna odbywać się tam gdzie dobrobyt nie sięga. Tam, gdzie nie parkują drogie samochody, nikt nie jeździ na wakacje na Malediwy, a ludzie często pracują na dwa lub więcej etatów. Tego typu działania muszą być ukierunkowane również do tych miejsc, a może w szczególności – gdzie są dzieci, ale nie ma rodziców. Do domów dziecka, świetlic środowiskowych. Tam często ukryty jest największy ludzki potencjał, który tylko czeka na swoją szansę.
Na samym końcu, należy zaznaczyć jakie mogą być płaszczyzny, gdzie taki rozwój można i należy wspierać. A takich płaszczyzn jest wiele. Niegdyś, normą było wychowanie narodu w patriotyzmie, chociażby poprzez wspieranie miłości do swoich symboli narodowych czy własnej historii. Druga – kultura, z którą kontakt powinien być jak najszerszy, zarówno poprzez kontakt z książką, teatrem czy filmem, albowiem poszerza horyzonty. Trzeci, bardzo ważny – sport, albowiem uczy walki, przełamywania własnych barier, współpracy w zespole i zdrowego współzawodnictwa. I ostatnie czwarte – nowe technologie i języki obce, które pozwalają zdobyć niezbędne kompetencje przed wejściem w ciągle rozwijający się rynek pracy.
Powyższy tekst napisałem, z uwagi na potrzebę zwrócenia uwagi na to, że rozwój młodzieży jest niezmiernie ważny dla rozwoju całego społeczeństwa. Wpływ na niego ma nie tylko szkoła, czy uczelnia, ale także rząd i samorząd. Ten rozwój powinien być zapewniony wszystkim, także tym, którzy mają do niego utrudniony dostęp. Jest to ważne, a chyba gdzieś o tym, w którymś momencie zapomnieliśmy. Może najwyższy czas o tym potencjale przypomnieć. Może najwyższy czas ten potencjał przebudzić.
