Przewodniczący Episkopatu Polski arcybiskup Józef Michalik powiedział podczas pasterki w Archikatedrze w Przemyślu, że jesteśmy świadkami eliminowania krzyża przez współczesny świat. "Chrześcijanie mają prawo do krzyża - mówi arcybiskup. - Europa, która się wstydzi swoich korzeni, łatwo się skazuje na zagubienie. Jeśli oderwiemy się od fundamentów, łatwo popłyniemy z wodą, z chmurą, z powiewem wiatru".
Mówi dalej arcybiskup Michalik: "Jeśli jest krzyż w moim życiu, to jest Chrystus, który właśnie przez krzyż zbawia, Chrystus, który wszystko oddaje, i ja powinienem dać, to, co mogę, wszystko oddawać".
Dodajmy tutaj, biorąc pod uwagę obecne procesy laicyzacyjne, że krzyż dla osoby niewierzącej jest (może być, powinien być) symbolem kultury powstałej w Cesarstwie Rzymskim, dziedziczącej osiągnięcia starożytnej Grecji oraz Rzymu, i rozpowszechnionej w Europie i Ameryce. Zjednoczona Europa w imię nie do końca zrozumiałych idei wstydzi się krzyża albo wręcz z nim walczy.
Także obecna władza w Polsce, która czasem (ale coraz rzadziej) lubi podkreślać swe przywiązanie do tradycji i religii, postępuje - delikatnie to nazywając - dwuznacznie. Walka prezydenta Komorowskiego i całej plejady elity z krzyżem na Krakowskim Przedmieściu była najbardziej spektakularnym zdarzeniem. Wśród dziesięciu krajów europejskich, broniących prawa do obecności krzyża w urzędach i szkołach, nie było Polski, o czym wspomina arcybiskup Michalik. Ciągle jest członkiem Platformy Palikot, który wielokrotnie negował wartości wywodzące się z chrześcijaństwa i próbował wywoływać wojnę z Kościołem katolickim. Dałoby się mnożyć podobne przykłady.
Możemy przewrotnie powiedzieć, że zlaicyzowana Europa korzysta w pełni w jednym zakresie z nauk Kościoła. Ta Europa dba o wszelkie mniejszości, w tym mniejszości muzułmańskie, nie bacząc na bardzo trudne i niebezpieczne życie chrześcijan w państwach islamskich, szczególnie w Iraku, Turcji czy na Filipinach. Chrześcijanie są prześladowani w tych krajach, giną w zamachach lub muszą opuszczać swe domostwa. W Iraku na przykład ilość katolików i protestantów zmniejszyła się prawie o połowę od czasu obalenia Saddama Husaina.
Nowoczesna, zjednoczona Europa jednak z trudem przyjmuje to do wiadomości.
