Trzy lata temu ogłosił Donald Tusk, że Polska wejdzie w 2011 roku do strefy euro. Dyskusja nad sensem i celowością zmiany waluty podzieliła Polaków na postępowych europejczyków i zacofanych nacjonalistów nierozumiejących ducha czasu. Dzisiaj należałoby zadać sobie pytanie, czy premier Tusk był nieświadomy tego, co proponował, czy też tak wyzuty z poczucia polskiej racji stanu.
Przyszedł zaraz kryzys ekonomiczny i powoli ustała jałowa dyskusja. Dzisiaj widzimy walutę europejską w fazie wstrząsów i konania. Kłopoty finansowe Grecji, Irlandii i Portugalii, krajów zadłużonych na niewyobrażalne sumy, możliwość ogłoszenia bankructwa przez rząd w Atenach wskazują, że euro po prostu zawiodło.
Można się było tego spodziewać już w momencie realizacji projektu wspólnej waluty. Zbyt duże różnice występowały w poziomie produktywności i wzrostu gospodarczego między poszczególnymi państwami przystępującymi do strefy euro. Nie przestrzegano ponadto ustalonych kryteriów konwergencji, m.in. utrzymywania deficytu budżetowego nie większego niż 3% PKB oraz długu publicznego do 60% PKP.
W tej chwili wszystko jest możliwe - mówi dla "Naszego Dziennika" niemiecki analityk ekonomiczny dr Bruno Bandulet. - Część krajów, które przyjęły wspólną walutę, pozbyłyby się jej chętnie. Przede wszystkim Grecja, która "straciła właściwie już wszystko. Jest pod kontrolą Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Komisji Europejskiej, która sama sprawdza finanse tego kraju. (...) Ale nie jest łatwo wyjść z eurolandu zgodnie z zapisami traktatu z Maastricht. A przecież to szaleństwo tworzyć unię walutową na zawsze. Nic nie jest na zawsze. Moim zdaniem euro podzieli w rzeczywistości Europę."
W wypowiedzi niemieckiego analityka znajdziemy też polski wątek: "Sławomir Skrzypek, były prezes NBP, napisał w 'Financial Times' tuż przed swoją tragiczną śmiercią, że Polska skorzystała na tym, iż nie wprowadziła pospiesznie euro. Myślę, że miał rację."
Inne tematy w dziale Gospodarka
