Kredyty we frankach i innych walutach kredytowych miały piękną „fizjonomię”. Niższe oprocentowanie nie tylko dawało poczucie przewagi w stosunku do rodzimej waluty dla kredytobiorców. W dużej części udzielanych kredytów tzw. zdolność kredytowa umożliwiająca zaciąganie pożyczek liczona dla kredytów w złotówkach była niezadawalająca dla banków i potrzebującym gotówki po prostu proponowano kredyty denominowane lub indeksowane w złotówkach.Czyli to nie chciwość klientów a cwaniactwo banków doprowadziło do zawarcia tych 700 tysięcy umów we frankach oraz wielu tysięcy w euro itp.
Nasz kolega blogowy Waldemar n. proponuje nieszczęsnym klientom z umowami kredytowymi we frankach ( to mogłoby dotyczyć wszystkich umów w stosunku do innych walut!) Podważenie w pozwach sądowych przepisów wynikających z prawa bankowego, wskazując na nieistnienie waluty pod nazwą denominowana czy indeksowana. Pomysł byłby znakomity gdyby nie pewne wątpliwości. Otóż sama umowa jest zawarta w określonej walucie. W złotówkach. Dopiero w sposobie rozliczania kredytu pojawiają się pojęcia indeksacji i denominacji do waluty obcej. Indeksacja to przeliczenie kwoty złotowej kredytu na dzień zawarcia umowy. Denominacja to rozliczenie na dzień wypłaty kredytu.. W obu przypadkach kwota wypłacanego kredytu może być różna od woli wyrażonej przez klienta w umowie kredytowej. To ryzyko (jak i wszystkie inne) musi być przyjęte przez klienta „na siłę”. Inaczej kredytu nie dostanie.
Niektóre banki ( Getin) w umowach zawarły możliwość spłaty kredytu w walucie, do której jest indeksowany kredyt złotówkowy pod warunkiem …poniesienia dodatkowych opłat! Czyli dostaliśmy złotówki, spłacamy tyle złotówek ile kosztuje waluta pod hasłem, ze bank ma dług w walucie, ale jeśli chcemy sami tę walutę bankowi dać do ręki- to musimy ponosić jakieś koszty…. Czego? Sprzedaży oddanej waluty na złotówki? Bo de facto bank ma dług złotówkowy, a denominacja złotówki w walucie jest tylko kolejnym narzędziem do zarabiania przez banki na bezbronnym kliencie?
Moje zarzuty do banków oparłyby się na następujących argumentach:
1.Banki udzielając kredytów denominowanych i indeksowanych w walutach obcych naruszyły bankowe przepisy o zdolności kredytowej. Skoro klient nie miał zdolności kredytowej w złotówkach, to tym bardziej problematyczne była jego zdolność do spłaty kredytu przy nieprzewidywalnych ruchach walut.
2. Wzorce umów kredytowych w bankach naruszyły:
■ wyłączenia swobody podjęcia decyzji przez konsumenta co do konkretnej treści umowy,■ utrudnienia oceny skutków zawarcia umowy,■ sytuacji, w której zgoda konsumenta na treść zawartej umowy jest w rzeczywistości fikcją prawną, ■ w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami kształtuje prawa i obowiązki konsumenta— narusza równowagę między stronami umowy w sposób szczególnie dla niego niekorzystny,■ skutkuje rażącym naruszeniem interesów konsumenta, czyli doprowadza do znacznej dysproporcji w zakresie pozycji kontraktowej stron umowy. Co prawda „Nie można uznać postanowienia za niedozwolone nawet przy zajściu wszystkich powyższych warunków, jeśli zapis określa główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, oraz jeśli został sformułowany w sposób jednoznaczny”,ale zawierając taka umowę z bankiem nie mamy jednoznacznie określonej kwoty zaciąganego kredytu!
Wszystkie zarzuty wynikają z analizy prawnych aspektów ważności umowy (zarówno wzorca jak i indywidualnej) przeprowadzonej przez UOKIK.
Myślę, że warto spróbować tej drogi. A każdy komentarz bankowców i prawników będzie cennym uzupełnieniem tej jak i innych notek na temat problemu z frankiem i kredytami indeksowanymi lub denominowanymi do waluty obcej w złotych. Bo w związku z decyzjami Banku Europejskiego złotówkę może czekać fala spekulacji i nie tylko frankowicze, ale i eurowicze mogą mieć niezłe problemy. Z chciwości banksterów a nie klientów ich świątyń, w których wprowadzili nienaruszalne dogmaty w postaci niekorzystnych umów.
A to ku serc pokrzepieniu:
Komentarze