Korzystne dla Polski okno możliwości na zmianę układu w Europie powoli się zamyka. Nasze elity rządzące i tym bardziej opozycyjne nie są w stanie wykorzystać tej okazji na przepchnięcie własnej polityki i narracji. Kto jeszcze wierzy, że Ukraińcy będą nam wdzięczni za okazaną pomoc i sypną polskim firmom kontraktami na odbudowę może się boleśnie rozczarować.
Skoro główny rozgrywający i naczelne państwo Unii - Niemcy - odkryły olbrzymi potencjał ukraińskiej gospodarki, ogrom taniej ziemi, możliwości inwestowania (w tym w rolnictwo, które w Niemczech będzie można zwolnić pod budowę nieruchomości), a przede wszystkim tanią siłę roboczą, która jest tańsza o 70% od polskiej siły, to wejście będzie. Będzie, bo chcą tego niemieckie przedsiębiorstwa.
Kiedy usłyszałem pierwsze słowa kancelerza Scholza wypowiedziane do Wolodymira Zelenskiego na Pressekonferenz - Lieber Wolodymir (Drogi Wolodymirze) nie miałem wąptliwości, że idzie nowe. Kto przeczyta wspólne oświadczenie, a może manifest Scholza/Zelenskiego po wizycie tego ostatniego w Berlinie powinien złapać się za głowę. A syreny alarmowe o sile amerykańskich lokomotyw powinny włączyć się naszym politykom jeszcze przed wizytą. Było oczywiste, że Niemcy wykorzystają wizytę prezydenta Ukrainy do wielkiej akcji PRowej i można powiedzieć, że udało im się to po mistrzowsku.
Manifest dwóch panów oświadcza, że Niemcy są jednym z najważniejszych, jeśli nie najważniejszym partnerem i źródłem pomocy dla Ukrainy. Niemcy, które były hamulcowym sankcji; Niemcy, które wysłały 500 zardzewiałych hełmów; Niemcy, które bały się każdej eskalacji. Ale to nie jest istotne. Nie ma bowiem czegoś takiego jak racja moralna lub wdzięczność w polityce. Tego typu narracja może być sprzedawana nierozumiejącym meandrów władzy masom.
Zelenskij tym chętnie przyjął patronat Niemiec, im bardziej rozczarowało go polskie embargo na ukraińskie zboże. Emargo jak najbardziej słuszne, bo uderzające w nasze interesy. Tylko polityczny samobójca pozwoliłby, by tańszy produkt dosłownie doprowadził do bankructwa rodzinny przemysł lub jakąkolwiek gałąź gospodarki (jakość nie gra tu żadnej roli, a jest tylko przykrywką).
Co zrobili nasi rządzący w tej sprawie? Ano, jak zwykle nic. Niemcy zaserwowali Europie swoją opowieść o wielkiej pomocy militarnej i gospodarczej dla walczącej bohatersko Ukrainy. To nic, że w porównaniu z ich PKB jest to Taschengeld. To nic, że Polska wysłała 250 czołgów, które faktycznie rozstrzygnęły ofensywę o Charków. W polityce informacja jest składową działania. O ileż bardziej na wojnie!
Polskie elity powinny natychmiast rozpocząć działania na Ukrainie w celu zacieśnienia współpracy wojskowo-gospodarczej zanim niemieckie, lepiej zorganizowane i z większym kapitałem, firmy sprzątną nam sprzed nosa wszelkie kontrakty. Podobnie jak w Iraku!
Jedyny pozytywny plus tej wizyty jest jeden. Wejście UA do UE jest praktycznie przesądzone. I będzie to wejście raczej szybsze niż późniejsze. Obstawiam rok 2028, a najpóźniej 2030, aby zdążyć na nową perspektywę budżetową. Ukraińcy nie cofają się przed niczym. Rada Najwyższa niemal każdego tygodnia uchwala tam nowe prawo dostosowujące ukraińskie prawodawstwo to tzw. wymogów unijnych, włączywszy w to takie ustawy jak prawa LGBT - w Polsce nie do pomyślenia.
Skoro główny rozgrywający i naczelne państwo Unii - Niemcy - odkryły olbrzymi potencjał ukraińskiej gospodarki, ogrom taniej ziemi, możliwości inwestowania (w tym w rolnictwo, które w Niemczech będzie można zwolnić pod budowę nieruchomości), a przede wszystkim tanią siłę roboczą, która jest tańsza o 70% od polskiej siły, to wejście będzie. Będzie, bo chcą tego niemieckie przedsiębiorstwa. Będzie, bo Siemensom, Boschom, Mercedesom i BMWom juz cieknie ślinka na myśl o niewiarygodnej ekspansji na obszarze porównywalnym z 10 państwami przyjętymi do Unii w 2004 roku i do zagrania Chińczykom i Amerykanom na nosie. W ten sposób projekt IV Rzeszy lub Mitteleuropa będzie projektem do straszenia bandy spoconych nacjonalistów i pogrobowców Dmowskiego. Geld vor allem. Und Expansion dabei auch, warum nicht, wenn möglich?
