Kurtyka i pięciuset rozbójników...

Najbardziej gówniarskie zachowanie, jakie pamiętam z przedszkola, to zabawa w "wiem, ale nie powiem!". Lecz o ile w przedszkolu jest to akceptowalne, to u człowieka który szefuje IPN dziwi mnie i przeraża. Stwierdzenie, że wśród elit mamy 500 byłych agentów, w momencie gdy - jak twierdzi Kurtyka - nie może ujawnić ich nazwisk, jest politycznym zagraniem, które w świetle długiej listy wcześniejszych "wycieków" stawia pod znakiem zapytania obiektywizm IPN. Staram się unikać popadania w paranoję, ale gdy poważny człowiek zapomina o konsekwencjach swoich wypowiedzi - wynikających z zajmowanego stanowiska - rodzi się myśl: Może było to wynikiem politycznego zamówienia? Nie jest rolą IPN kreowanie nastrojów, roztaczanie mglistych wizji: IPN ma operować na faktach i fakty ujawniać. Z każdym podobnym wypadkiem, otworzoną teczką(co wyciekła), nierozsądną wypowiedzią, bądź podgrzewaniem już gorącej atmosfery, konieczność dzikiej lustracji przez otworzenie archiwów jest bardziej widoczna. Nie może być tak, aby prawda którą dzięki archiwom można naświetlić, była politycznym Jokerem przez najbliższe lata, było by to nieposzanowaniem wobec ofiar PRL i wyborców, którzy bombardowani lustracją zobojętnieją w końcu, oddając ster tym którym na ujawnieniu prawdy nie zależy.