Podczas panowania Dai Zong (766-780) okrutni urzędnicy rządowi i dojrzałe zazdrosne kobiety przy najmniejszej prowokacji pięknych i młodych służących okaleczali im twarze, tak aby nikt już nie mógł na nie spojrzeć z zachwytem.
księżniczka Yang Gui Fei - piękność wśród piękności
W Chinach piękno kobiece podlega pewnym regułom, kładziony jest nacisk na taoistyczną i konfucjańską koncepcję wewnętrznego piękna i zewnętrznej urody. Te dwa pojęcia stworzyły ideał kobiecej urody. Zewnętrzne piękno powinno reprezentować cnotę, talent i inne atuty pozytywne.
Według myśli taoistycznej, kobiety z "męskimi manierami" są złymi partiami seksualnymi, gdyż w ich organiźmie jest nadmiar energii QI. W tradycji chińskiej konieczne jest rozpoznać moralny wymiar seksualności, w celu określenia piękna kobiety. Historycznie pojęcie piękna i idealnych kryteriów wiązało się z wpływami religijnymi.
Piękna kobieta mandżurska
Współczesne społeczeństwo w dużej mierze inspiruje się wpływami z Zachodu tworząc mieszankę myśli kapitalistycznych w połączeniu z myślami marksistowskimi. Mogę powiedzieć, że Chińczycy mają jednak odmienny sposób widzenia swego kraju, nie podzielają opinii łączenia kapitalizmu z marksizmem. Ale stworzyli oni własny sposób myślenia bazujący się na własnej wizji opartej na własnej polityce i ekonomii oraz własnej kulturze i własnym feminiźmie.
modelka (kolekcja Guo Pei)
Rosący wzrost feminizmu w Chinach integruje dawną kobietę chińską w dzisiejszym świecie przekształcając ją w wolnego ducha o zewnętrznym widocznym pięknie. Dziś potępia się praktykę ‘’małych stopek’’, która była dawniej atutem piękna kobiecego.
Fryzury pań ofiarowują również przegląd zmian kulturowych w postrzeganiu piękna kobiecego. Wszelkie reklamy zachęcają piękną płeć do "uzachodniania" standardów kosmetycznych. W ciągu ostatnich dwudziestu lat wzrosło zużycie wszelkich upiękniających kosmetyków do włosów. Długie, ciemne i błyszczące włosy to kryteria idealnej urody kapilarnej.
aktorka Zheng Yi
Piękno słabej płci zrewolucjonizowało się z biegiem czasu. Na początku XX wieku, co zbiegło się z końcem ostatniej chińskiej dynastii, pomimo początku pewnej emanypacji, większość kobiet pod naciskiem społeczeństwa rezygnuje z marzeń. Kobiety godzą się nie studiować akceptując los kobiety pozostającej w domu, rzadko widują swego współmałżonka. Ten styl życia powoduje irytujące próżniactwo u kobiet, które swój wolny czas poświęcają na oddawanie się seansom upiększania swej urody. Panie na wzór Europejek i Amerykanek epilują sobie brwi... w/g mnie kontrastuje to z owalną i porcelanową twarzą chińską. Obraz chińskiej kobiety przed lustrem, to wielogodzinna rozpusta.
Zasada piękna kobiecego przekształciła się w latach 1930, wraz z pierwszymi filmami z Hollywood, które przyniosły ze sobą reguły piękna. Panie i dziewczęta zaczęły naśladować styl życia wielkich gwiazd, malować sobie brwi i usta. Ten nowy styl z Hollywood stał się nową międzynarodową biblią urody.
W następnych 10 latach wraz z inwazją japońską na Chiny, szminki i inne kosmetyki były luksusami trudnymi do zdobycia. Patriotyczny zapał chińskich kobiet również pociągał za sobą rezygnację z kosmetyków. Nawet gwiazdy ówczesnego kina świadomie przyjęły nową technikę ‘’bez makijażu’’ za jedyną zaletę naturalnego piękna. Naturalne brwi i zaokrąglone buźki bez sztucznych upiększeń były synomimem wzrastającej się solidarności mas ludowych i determinacji rodzącego się rewolucyjnego zapału.
Z latami 1950 chińskie intelektualistki wraz z mężami powracają do ojczyzny, to one w swoich bagażach sprowadzają pewne modne wpływy z Zachodu, są nimi elegancja i szyk. Twarze pań są delikatne i owiane kręconymi kosmykami włosów, coś na podobieństwo różanych pączków.
plakat reklamowy z lat 1930
Natomiast w latach 1960 następuje całkowite odrzucenie kanonów piękna wzorowanego na zachodnich wpływach. Biały kolor cery jest oceniany jako ‘’burżuazyjny’’, kosmetyki są całkowicie zakazane. Kobiety pracujące w polu nie wstydzą się swego złotawego koloru opalenizny. W czasie Rewolucji Kulturalnej panie celowo nie kryją się przed promieniami słonecznymi, jak gdyby na protest odsunięcia się od białego kapitalizmu. Tylko artystki w zespołach folklorystycznych mogą lekko się malować. Obowiązuje lojalność wobec Wielkiego Sternika.
Dopiero w latach 1980 następuje zwrot ku elegancji i modzie kobiecej.Alpha Ale pierwsze umalowane kobiety są krytykowane i nie akceptuje ich społeczeństwo. Krążą żartobliwe kawały à propos tych nowych damusiek. Chińczykom trzeba będzie jeszcze trochę czasu aby uświadomić sobie, że makijaż może być używany w zależności od osobistych preferencji.
Z początkiem lat 1990 Chinka się wyzwala, szkarłatno maluje usta, przykleja sztuczne rzęsy, maluje sobie pieprzyki na policzkach. Chirurgia estetyczna przyciąga szczególnie młode kobiety, nie wahają się one aby oddać się upiększeniu poprzez skalpel i inne sofistyczne metody. Okrągłe oczy, dłuższe nogi, wybielanie skóry to ostatni krzyk mody u Chinek, nie znajdujących swego ciała na swój gust. Modne ciuchy od wielkich krawców wypełniają szafy nowobogackich pań.
Mimo nieustająco szybkiego rozwoju w Chinach prawdziwa kobieta chińska pozostaje jednak nadal naturalnie piękna, bez malowideł i sztuczności na twarzy. Jej smukła sylwetka i konfucjańskie wychowanie powoduje, że zaliczam ją do jednych z najpiękniejszych kobiet jakie widuję na tym skomplikowanym świecie.
Inne tematy w dziale Kultura
