Artur Boruc, king kong piłki nożnej, facet uznawany w niektórych kręgach za naszego najlepszego bramkarza, nadzieja przeszłych i przyszłych wielkich imprez, na które Polska się, tak czy inaczej, kwalifikowała. Człowiek, kreujący się na lidera drużyn, w których gra(ł), uważany za osobę charyzmatyczną. Ktoś, kto mógł dla polskiego futbolu coś znaczyć, nie tylko poprzez swoją dobrą grę, ale także poprzez swoje zachowanie poza boiskiem. Ale nie znaczy.
Nigdy nie miałam do niego serca, no może ten jeden jedyny raz, na Mundialu, kiedy wybronił nam kilka naprawdę niebezpiecznych piłeki. Ale generalnie nigdy nie rozumiałam tych zachwytów nad nim, tych ochów i achów, tego dziennikarskiego lobbingu, na marginesie dziennikarskiego lobbingu, mam wrażenie, że Borka zatkało, kiedy Franz powiedział, że Boruc ma szansę wrócić do kadry jak schudnie ze 20 kg.
Nie mówiąc o tym, że Polsat tę całą szkocka kopaninę, mam wrażenie, zaabonował sobie tylko dlatego, że tam gra Boruc.Pewnie sami to oglądają.
Boomcha to mu zawsze wypomina, to, co powiedział o kibicowaniu legii. Powiedział, mianowicie, że po zakończeniu kariery będzie jeździł pociągami z kibicami legii na mecze. Teraz się okazuje, że przewidział także spokojną starość dla siebie na Celtic Park, pośród kibiców szkockich oraz przy kilku drinkach.
„Kiedy będę staruszkiem, wrócę tu, by dopingować Celtic. Będę jeździł na każdy mecz, wypijał kilka drinków z kibicami i krzyczał z trybun. Będzie fajnie.”
Mogłoby się wydawać, że nie podoba mi się „niegrzeczny chłopiec” *, błąd,ja „niegrzecznych chłopców”* bardzo lubię, ale tę niegrzeczność inaczej definiuję.
Bardzo bym chciała, już go w bramce polskiej reprezentacji nie oglądać. Niech on gospodarzy czasem pomiędzy legią, Celticiem, tymi swoimi ekscesami, zapełnia łamy wszelakich pudelków, i rozdaje autografy gospodyniom domowym.
*niezależnie od wieku:-)
Inne tematy w dziale Rozmaitości
