W ostatni czwartek znowu byłem dziedziną na której działały operatory anihilacji. Witał mnie miły bałwanek.
A godzinę potem anihilowały we mnie pary cząstek, materia z antymaterią. W wyniku tych anihilacji powstawały kwanty światła, które były rejestrowane w urządzeniu które sfotografowałem (PET)– włącznie z obsługującą to urządzenie pielęgniarką.
To światło zawierało informację o procesach zachodzących wewnątrz organizmu – organizmu któremu najpierw wstrzyknięto substancję promieniotwórczą. Substancja dość szybko się rozpadła a pozostałości organizm wydalił. Tak, że wczoraj już się mogłem spokojnie uśmiechać na tle akceleratora antymaterii zbudowanego w pobliżu na polu.
Dziś poznałem wyniki skanowania całego ciała tą pozytronowo elektronową tomografią: „normalny metabolizm”. Krótko a zwięźle. No i jakby pozytywnie. Wczoraj też dostałem bardzo pozytywnie działającą wiadomość w poczcie wewnętrznej salonu. Jeden z czytelników (kiedyś w przeszłości dość aktywny) napisał mi, ni z tego ni z owego, tak:
„Ark, chciałem Ci podziękować, że jesteś. Bardzo zmieniłeś moje życie, chociaż pewnie nie wiesz jak ...„
Byłe to miłe, choć oczywiście chciałbym wiedzieć jak to się stało? Bo diabeł zawsze ukrywa się w detalach. Inny czytelnik napisał do mnie, że mnie nie cierpi. Ten napisał dlaczego: bowiem choć zajmuję się ezoteryką, to nie piszę konkretnie jak i co należy robić, by uzyskać nieśmiertelność i dostać się do nieba. Przypuszczam, że z podobnych powodów zniechęciłem inną moją czytelniczką, która napisała mi dzisiaj , że ogólnie się z propagowaną przeze mnie ezoteryką nie zgadza, choć żadnego konkretu podać nie potrafi. Myślę, że dlatego, że ona się z nikim i z niczym nie zgadza, co najwyżej z samą sobą, i to nie zawsze. Moja ezoteryka ma na to prostą radę: samoobserwacja. Obserwacja swych wielu róznych "ja". Tylko kto na to się zapisze?
Więc tak to już jest, że jedni dziękują i coś robią, a inni narzekają i filozofują. Ten dziękujący czytelnik propaguje następującą dewizę: Pracuj mniej, za to bardziej optymizuj.
I to mi się podoba. Sam daje świetny przykład optymizując swe własne liczne przedsięwzięcia. Chcę i ja optymizować.
Właśnie jestem w trakcie dowodzenia najważniejszego wyniku mojej pracy o algebrach Clifforda. O tym już w następnej notce. Nie jestem pewien czy uda mi się ją napisać w czwartek, jak zwykle, bowiem w czwartek znów będę w szpitalu. Jeśli nie napiszę w czwartek, napiszę w piątek.
P.S.
W odpowiedzi na pytanie Bjaba "dlaczego ona nie ma stóp?" załączam wycinek z następnej fotki - gdzie widać te słynne detale w których diabeł się ukrywa
A na pytanie "Whose that girl in the photograph?" odpowiedź brzmi: Juliana (inaczej, z chińska, "Chu", pełni rolę naszej córki; tu ma kanał na youtube: Juliana Barembuem.
A oto próba odpowiedzi na pytanie Kamilossa - zbliżenie. To chyba zapalniczka....:
