Artur Górski Artur Górski
851
BLOG

Nauczanie społeczne św. Jana Pawła II jest wciąż aktualne

Artur Górski Artur Górski Religia Obserwuj temat Obserwuj notkę 8
Pontyfikat Jana Pawła II był bardzo długi i bogaty w nauczanie, które nawet po Jego śmierci wciąż pozostaje aktualne. Najpierw to nauczanie było przedmiotem moich studiów na politologii i naukach społecznych w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a następnie prywatnych dociekań, co niewątpliwie miało wpływ na moje poglądy jako polityka. W debatach politycznych wielokrotnie odwoływałem się do społecznego nauczania naszego Papieża. Niewątpliwie ważnym dokumentem jest tu encyklika "Laborem exercens" czyli "O pracy ludzkiej" z 1981 r., ogłoszona w 90. rocznicę wydania encykliki "Rerum novarum" Leona XIII.

Kolejna inspirująca encyklika z tego obszaru, dla mnie szczególnie ważna, to encyklika "Centesimus annus" czyli "Stulecie" z 1991 r., wydana właśnie w stulecie encykliki Leona XIII „Rerum nowarum”. Encyklika ta jest jedną wielką krytyką socjalizmu, a szczególnie ateizmu, materialistycznego widzenia świata przez tę ideologię, a także braku w niej personalizmu w pojmowaniu jednostki. Encykliki te nie tylko pozwalają lepiej zrozumieć takie zasady społeczne Kościoła katolickiego, jak zasada solidaryzmu, pomocniczości czy dobra wspólnego, ale też w debatach politycznych posłużyły mi do wykazania fundamentalnych różnic między katolicką nauką społeczną a socjalizmem, które faktycznie dzieli wielka przepaść, a którą wrogowie Prawa i Sprawiedliwości starają się zamazać, wmawiając ludziom, że PiS jest partią socjalistyczną, a krytycy Jana Pawła II, że był lewicowym papieżem.

 W ten nurt wpisuje się także encyklika "Sollicytudo rei socialis" czyli "Społeczna troska" z 1987 r., w której Jan Paweł II pisze m.in. o konieczności solidarności narodów w obliczu globalnych problemów, poddaje ostrej krytyce ruch teologii wyzwolenia, jak również dostrzega dyskryminację krajów biedniejszych przez światowy system finansowy, co jest także przedmiotem debaty w dzisiejszych czasach w obliczu gospodarczego kryzysu Unii Europejskiej. Niewątpliwie także umocniła moją wiedzę i argumentację moralną encyklika "Evangelium vitae" czyli "Ewangelia życia" z 1995 r., w której Jan Paweł II pięknie i dogmatycznie pisze o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego. Korzystałem z tego dokumentu w debacie sejmowej.

Podobnie ważną encykliką, stanowiącą głos Kościoła w aktualnej dyskusji o relacjach między wiarą a rozumem, jest papieska encyklika "Fides et ratio" czyli "Wiara i rozum" z 1998 r. Ponadto jako członek Akcji Katolickiej, zachęcając innych katolików świeckich do udziału w życiu publicznym, w tym do kandydowania członków AK w wyborach samorządowych, powoływałem się na niezwykle istotną adhortację apostolską "Christifideles laici" z 1988 r. czyli o powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie.

 Najważniejszą dla mnie jako polityka jest ostatnia książka Jana Pawła II pt. "Pamięć i tożsamość" z 2005 r., której Autor pisze m.in. o właściwym zrozumieniu i używaniu wolności, o pojęciach patriotyzmu, ojczyzny i narodu, także w odniesieniu ich do kultury. W książce tej Papież pisze także o relacjach między Polską, Europą i Kościołem, zarazem określając misję Kościoła w budowaniu Europejskiej Wspólnoty Ducha. I wreszcie kwestia demokracji, która jako konserwatystę frapowała mnie od młodości, a na którą Papież Polak patrzy obiektywnie, dostrzegając jej możliwości, ale też zagrożenia.

 Jego nauczanie w tych sprawach było komplementarne i wyraziste. Do tych tematów, do słów Jana Pawła II z tej książki odwoływałem się wielokrotnie w odczytach i artykułach. We współczesnym świecie nie da się być politykiem konserwatywnym i katolickim bez odwoływania się do nauczania św. Jana Pawła II, które daje odpowiedź na wiele pytań współczesnego świata.

dr Artur Górski

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Społeczeństwo