Zapomniany wywiad - Ewy Stankiewicz z Marią Szonert Binienda
Wywiad, jakich bardzo brakuje w polskiej przestrzeni medialnej. Trzeźwe, pozbawione zacietrzewienia i natrętnego filosemityzmu spojrzenie mecenas Marii Szonert Binienda na kwestię Holocaustu i stosunków polsko żydowskich. Zaskakująco odważne prowadzenie wywiadu przez redaktor Ewę Stankiewicz – dotąd znanej raczej z spolegliwie zalęknionego stosunku do żydów.
Polecam lekturę i odsłuchanie pod linkiem.
ES: 24 kwietnia tego roku Kongres amerykański przegłosował tzw Ustawę 447. Czy rzeczywiście nie stanowi ona zagrożenia dla Państwa Polskiego, jak usiłuje się tłumaczyć bierność Państwa w tej sprawie. O tym i o polityce historycznej porozmawiam z przedstawicielką Polonii Amerykańskiej mec. Marią Szonert Binienda
Jak Pani odbiera to, co się wydarzyło w Kongresie?
MSB: To co się wydarzyło, myślę, że bardzo dotknęło Polonię Amerykańską – jest to odbierane jako wielka niesprawiedliwość dziejowa.
ES: W Stanach jest ona znana jako Just i to jest troszeczkę jak na ironię z naszego punktu widzenia: „Sprawiedliwość dla tych którzy przetrwali i nie otrzymali rekompensaty dziś” - i na pewno ta sprawiedliwość nie dotyczy Polaków.
MSB: Tak, ta sprawiedliwość dziejowa, którą ta ustawa realizuje na podstawie deklaracji terezińskiej dotyczy tylko żydowskich ofiar II wojny światowej – nazwijmy to: żydowskich ofiar holokaustu. Warto podkreślić ,że w momencie, kiedy termin Holokaust został użyty w celu założenia i stworzenia Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie, termin ten odnosił się do 6milionów żydowskich ofiar i 5mln nieżydowskich ofiar Holokaustu, czyli – koncepcja Holokaustu dotyczyła zarówno żydów jak i nieżydów.
Od lat 90tych, od czasu rozpoczęcia działania Muzeum Holokaustu z funduszy federalnych Stanów Zjednoczonych, ta definicja była, można powiedzieć, coraz bardziej modyfikowana, dzisiaj jest ona rozumiana praktycznie jako definicja obejmująca wyłącznie ofiary żydowskie. Tak więc można powiedzieć , że przez te dwadzieścia kilka lat dokonała się ewolucja pojęcia „Holokaust” - i z tego pojęcia zostały wyeliminowane nieżydowskie ofiary hitlerowskich zbrodni
ES: Właśnie, bardzo trudno na to patrzeć, dlatego, że z jednej strony żydzi przeszli hekatombę w czasie drugiej wojny światowej, szli całymi wagonami do – trudno to przechodzi przez gardło – do gazu – i rzeczywiście w potworny sposób ucierpieli, rzeczywiście największa ilość żydów zginęła w komorach gazowych, natomiast mówi się o 6mln Polaków którzy zginęli podczas II wojny Światowej, w tym 3 mln polskich obywateli pochodzenia żydowskiego – ale 3 mln Polaków, rdzennych Polaków
MSB: Tak. Oczywiście nikt nie kwestionuje dramatu żydów polskich w czasie drugiej wojny światowej, ich doświadczenia oczywiście są ogromne, ogromny rozmiar cierpienia – i komory gazowe i eksterminacja całej grupy etnicznej, tak, że to jest oczywiste. Problem polega na tym że jest w tej chwili prowadzona od lat polityka wyciszenia martyrologii Narodu Polskiego, tak, że tutaj nie chodzi o to by ktokolwiek kwestionował cierpienia narodu żydowskiego w czasie drugiej wojny światowej z rąk hitlerowskich. To jest w ogóle poza dyskusją. To, co nas dotyczy naprawdę, to to, że są prowadzone działania mające na celu wymazanie z świadomości opinii publicznej cierpienia narodu polskiego
ES: Dlaczego? Kto to robi i dlaczego?
MSB: To jest bardzo złożony problem, to jest problem trwający od wielu lat. Polonia zorganizowała spotkanie w tej sprawie, sprawie ustawy, wówczas ustawy Izby Reprezentantów 1226, wówczas udało się nam, Polonii w Izbie Reprezentantów zablokować – i właśnie na spotkaniu 12 marca wystąpił pan Stephen Urbanowicz Gilbright – to jest syn polskiej ofiary holokaustu. Pani Bożena Urbanowicz Gilbright przeszła przez obozy koncentracyjne i obozy pracy jako dziecko – i całe swoje życie w USA poświęciła walce o sprawiedliwe traktowanie polskich ofiar hitlerowskich prześladowań. I właśnie Pani Bożena w swoim liście skierowanym do Kongresu Stanów Zjednoczonych zaapelowała aby Kongres odrzucił właśnie tą ustawę o restytucji mienia holokaustu, ponieważ ta ustawa dyskryminuje takie osoby jak ona. Czyli nieżydowskie ofiary holokaustu. Jej syn, właśnie na Kapitolu przestawił całą historię jej walki o sprawiedliwe traktowanie polskich ofiar hitlerowskich Niemiec w czasie II wojny Światowej. I pani Bożena dała tam świadectwo tego jak przez całe swoje dorosłe życie, kiedy ona starała się przekazać Amerykanom swoje doświadczenie, jako polska ofiar nazistowskich Niemiec – była dyskryminowana, marginalizowana, prześladowana. Wręcz nawet grożono jej fizycznie.
ES: Ale to kto jej groził?
MSB: Ona reprezentowała te właśnie nieżydowskie ofiary i spotykała się z młodzieżą szkolną, młodzieżą akademicką, spotykała się w kościołach, spotykała się w ramach programu edukacji o holokauście. I przez ten cały okres swojego życia doświadczała dyskryminacji jako nieżydowska ofiara holokaustu. I była cały czas marginalizowana. I miała bardzo wiele negatywnych złych i bardzo nieprzyjemnych doświadczeń, które też wynikały z pewnego rodzaju agresji i nienawiści do Polaków wynikających z antypolskiego profilu edukacji holokaustu
ES: Antypolski profil edukacji Holokaustu?
MSB: Tak, tak. Wydaje się że program holokaust prowadzony jest przez osoby pochodzenia żydowskiego. Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie jest zarządzane przez osoby realizujące żydowski punkt widzenia na wydarzenia II wojny światowej. W związku z tym cała nauka o holokauście robiona jest z żydowskiego punktu widzenia.
ES: Trzeba sięgnąć do korzeni, istoty problemu. Na czym ona polega?
MSB: Polski głos i polskie doświadczenie z okresu II wojny światowej jest wyciszane, marginalizowane i eliminowane.- bardzo skutecznie przez wiele lat i bardzo konsekwentnie.
ES: a w miejsce tego pojawia się próba zrobienia z Polaków agresorów i antysemitów, sprawców
MSB Polaków trzeba wyeliminować jako ofiary – i to zostało praktycznie zrobione
ES: Czytając takie opracowanie na temat ruchu oporu w obozie koncentracyjnym w Auschwitz, znalazłam taką informację że już bodajże w 43 roku gdy już Polacy byli mordowani i szli do gazu w Auschwitz, poza murami obozu były dystrybuowane ulotki: „musimy wspólnie walczyć niemieckim i polskim faszyzmem”
MSB: To jest klasyczna propaganda komunistyczna, prawda, która dzisiaj objawia się w różnych formach, ale ta strategia przedstawiania Polaków jako faszystów, nazistów, antysemitów, jest bardzo konsekwentnie, była już wtedy realizowana przez prosowiecki, czy antypolskie, komunistyczne środowiska - i i ona dzisiaj również nabiera swojego wyrazu, przecież ten marsz Niepodległości, który został nazwany na Zachodzie że 60 tysięcy faszystów, nazistów w Polsce maszerowało, prawda, to on się bardzo dobrze wpisuje w koncepcję zrobienia z Polaków nazistów, wycofania Niemców jako sprawców i zastąpienia tych niemieckich nazistów – polskimi nazistami.
ES: Teraz próba usunięcia pomnika w New Jersey, pomnika katyńskiego, Ofiar Katynia
MSB: Tak, no więc to jest ogromnie wielki problem i on wynika, no, ja muszę tu od razu zaznaczyć,że w ostatnich latach przekaz katyński, przekaz z polskiego punktu widzenia na zbrodnię katyńską był wyciszany i marginalizowany przez – Polskę i Polaków. Dlaczego? Dlatego, że teraz, siłą rzeczy Katyń polakom kojarzy się ze Smoleńskiem – i wszystko co się dzieje wokół Smoleńska, czyli jeżeli się chce wyciszyć Smoleńsk, jeżeli się chce, powiedzmy sobie, zablokować dochodzenie do prawdy co się stało w Smoleńsku – to siłą rzeczy nie można mówić o Katyniu
ES: czyli Katyń ponownie został wpisany na listę cenzorską, to jest duży pomnik w dobrym miejscu
MSB: to jest bardzo ważne miejsce – to jest najistotniejsze miejsce dal Amerykanów, ponieważ to jest najlepszy punkt z którego widać z którego można obserwować z lądu Manhattan a szczególnie właśnie to miejsce, gdzie stały wieżowce WTC. Czyli to święte miejsce dla Amerykanów związane z tragedią 9.11 jak to oni mówią. Ta lokalizacja jest najlepszą lokalizacją jaką można w tym rejonie znaleźć. Ten pomnik jest symbolem polskiej martyrologii II wojny światowej – on przypomina światu, że Polacy byli straszliwą ofiarą II wojny światowej i w momencie kiedy teraz masowo Polaków się przedstawia w Stanach Zjednoczonych jako sprawców i współsprawców holokaustu, wówczas ten symbol polskiej martyrologii, tego, że Polacy byli pierwszą ofiarą II wojny światowej – jest politycznie niewygodny i politycznie niepoprawny.
ES: Skąd to się bierze, co tutaj jest takim grzechem założycielskim? Żydzi, którzy mają świadomość wagi tej polityki historycznej – słyszałam takie zdanie – mogą kupić każdego historyka, który powie największą bzdurę ...
MSB: … i zrobi karierę zawodową na tym
ES: i zrobi karierę zawodową na tym – natomiast Polacy, nie tylko nie przeznaczą grosza, ale zniechęcą tym, którzy wolontaryjnie zechcą się tym zajmować
MSB: Proszę Państwa – w latach 70 tych żyła (wśród Polonii – przyp. AT) jeszcze generacja okresu II wojny światowej – mieliśmy tam wielu wspaniałych historyków, którzy domagali się prawdy historycznej o polskiej martyrologii. Oni wszyscy byli eliminowani z amerykańskich uczelni, wszyscy działali i kontynuowali swoje prace historyczne na marginesie, prywatnie, na przykład powstało wiele książek, które nawiązywały do tego, że nie można było prowadzić nieskrępowanie i obiektywnie badań historycznych dotyczących polskiej martyrologii. Tak, że ten proces eliminowania polskiego głosu, polskiego punktu widzenia, polskiego doświadczenia II wojny światowej z historiografii zachodniej i amerykańskiej – on trwa nieprzerwanie od czasu zakończenia II wojny światowej – i teraz widzimy tego kulminację i konsekwencję.
Ustawa przeszła, ustawa senacka bo ta istawa 1226 została zablokowana – więc w przyspieszonym trybie, gwałcąc procedury demokratyczne został przeforsowana w obecności nieowilu osób – ustaw 447. Ona odwwołuje się nie tyle do deklaracji terezińskiej co do konferencji terezińskiej -czyli wystrczyło postawić nogę na konferencji treziskiej żeby dziś być pociągniętym do odpwoedzialności za restytucję mienia bezspadkowego
ES: co się wydarzyło na tej konferencji terezińskiej?
MSB: Więc przyjęto deklarację, która zaczyna się bardzo ładnie, mówi o tym , że należy zapewnić godną starość ofiarom holokaustu. Następnie ona, ta ustaw definiuje te ofiary holokaustu jako: żydowskie ofiary holokaustu i nieżydowskie ofiary holokaustu. I tam gdzie jest mowa o zabezpieczeniu godnego życia na starość, ustawa odwołuje się do obu grup – natomiast tam gdzie chodzi o restytucją mienia bezspadkowego, a szczególnie tam gdzie chodzi o nieruchomości, czyli ten rozdział deklaracji, który dotyczy największego majątku o który idzie główna walka tutaj, tam rozdział dotyczy wyłącznie żydowskich ofiar.
cdn.
Komentarze