Gdzie ta etyka?

Tomasz Undermann określił dzisiaj działania wojewody mazowieckiego i dyrektora szpitala w Radomiu jako nieetyczne, a odpowiedzialnych za nie jako kwalifikujących się do zbadania. Z głośników telewizora aż kopciło mi się od hipokryzji, bo mówił to ten człowiek, który od dłuższego czasu stoi w głównym szeregu osób dążących do napchania sobie portfeli pieniędzmi, których nie mają nie tylko lekarze, ale także wiele innych grup zawodowych.

I pięknie, że za Donaldem Tuskiem zarobki lekarzy zdołała dostrzec także telewizja i media, które spot PiS przedstawiający pensje lekarzy krytykowali jako brutalizację dyskusji i nie wnoszący nic do debaty nad służbą zdrowia. Często ostatnio krytykowana przez ze mnie formacja słusznie robiła nie tylko pokazując na jakich podstawach finansowych stoją lekarze, ale także pokazując metody, jakimi należy walczyć z lekarzami mającymi gdzieś swoich pacjentów. Bo tak, jak przenośnią była wypowiedź o kamaszach, tak w nurt tak dosadnych kroków wpisuje się decyzja o dyscyplinarce dla zbuntowanych lekarzy, którzy jednego dnia zapewniają o kontynuowaniu pracy, a drugiego w ostateczności odmawiają przyjścia do pracy. To przecież nie tyle niezdecydowanie, co dziecięca nieodpowiedzialność!

Nie tak zachowują się ludzie składający przysięgę Hipokratesa i nie takim ludziom powierzamy swoje zdrowie, którzy aby ukryć swój majątek zostawiają wypasione furki na parkingu nieopodal szpitala, gdzie wsiadają do starych gruchotów i takimi właśnie podjeżdżają pod szpitalne okna.