Teoria względności Alberta Einsteina, nie jest lubiana na salonie 24 ,toteż notuje się tutaj swoisty "urodzaj" tekstów, wykazujących jej rzekomą błędność, lub przedstawiających własne(salonowe) jej wersje,rzekomo poprawne i lepsze.
Niedawno pewien bloger "pouczał" mnie (na moim blogu), że formuła opisująca kinematyczną dylatację czasu ma czynnik [1-(v/c^2]^1/2 , a nie 1/[1-(v/c^2]^1/2 .No i według niego-nieprawdą jest twierdzić (przy założeniu : A i B układy inercjalne z identycznymi ,zsynchronizowanymi zegarami ,oraz B ma prędkość v względem A ) ,że jeśli A zmierzył spowolnienie zegara w B według formuły z czynnikiem 1/[1-(v/c^2]^1/2 , to B nie zmierzy spowolnienia zegara w A,według tej samej formuły z czynnikiem 1/[1-(v/c^2]^1/2,bo algebra na to nie zezwala !
Szczególna Teoria Względności (Special Relativity -SR) może się okazać błędna w odniesieniu do przyszłych odkryć ,nieznanej dotychczas warstwy rzeczywistości , lecz od 115 lat w obszarze fizyki wysokich energii (HEP),oraz w astrofizyce,SR jest pożytecznym, i niezawodnym instrumentem poznania.
Inną pozycję epistemologiczną/teoriopoznawczą w fizyce, zajmuje Ogólna Teoria Względności (General Relativity- GR).Często jest zwana Teorią Grawitacji ,bo opisuje własności całej (dostępnej poznaniu ) czasoprzestrzeni i jej ewolucję od punktu zwanym Początkową Osobliwością, lub Wielkim Wybuchem( Big Bang),oraz jej ewolucję w postaci ekspansji przyspieszającej.Tym samym, znaczenie filozoficzne teorii GR jest wielokrotnie większe od takiego samego znaczenia SR.
Ten fakt może wyjaśnić nieustanne- od stu lat istnienia GR- próby kwestionowania wartości poznawczej GR , oraz przedstawiania zmodyfikowanej einstenowskiej teorii grawitacji. Do powyższego dodawana jest jeszcze "straszliwa wada" GR, w postaci ignorowania przez nią mechaniki kwantowej, tej "boskiej" teorii fizycznej,która wszystko , co istnieje we Wszechświecie wyjaśnia, a co będzie-przewiduje nieomylnie.
A tymczasem GR ma bogaty portfel empirycznych potwierdzeń ,swoich różnych doniosłych hipotez,np.grawitacyjnej dylatacji czasu,precesji peryhelium Merkurego,soczewkowania grawitacyjnego, do którego to portfela, wstawiono nowe potwierdzenie.
Dotyczy ono bardzo silnego pola grawitacyjnego gigantycznej czarnej dziury w pobliskiej galaktyce M87,odległej o ok.50 milionów lat świetlnych .[1]W 2019 roku Event Horizon Telescope (EHT) otrzymał pierwsze zdjęcie tej czarnej dziury(o masie kilka miliardów mas S.) z okrągłym cieniem w środku.Zaraz potem rozpoczęto testowanie GR w bardzo silnym polu grawitacyjnym,czyli w bliskiej przestrzeni tej monstrualnej BH, o osobliwie wielkiej krzywiźnie.Aby zrozumieć metodykę tego zrealizowanego testu GR,trzeba wiedzieć: czym jest horyzont zdarzeń, dżet,dysk akrecyjny,oraz dlaczego i jak powstaje cień monstrualnie wielkiej BH(2).
Wynik testu GR w silnym polu grawitacyjnym jest zaskoczeniem: dwa różne,alternatywne względem GR -Einsteina , modele grawitacji mają identyczne parametry odchyleń od jej rachunkowych przewidywań, dobrze znane w przybliżeniach grawitacji Newtona! Ograniczenia odchyleń od przewidywań GR-E są tego samego rzędu co ograniczenia odkryte w testach fal grawitacyjnych. Jak mówi Dimitrios Psaltis,"gdy EHT opublikuje obraz Strzelca A (czarna dziura w naszej Galaktyce,te ograniczenia będą znacznie bardziej rygorystyczne."
Einsteina teoria grawitacji jest więc nie tylko najpiękniejszą teorią nowożytnej fizyki,lecz również empirycznie weryfikowalną, najbardziej uniwersalną teorią czasoprzestrzeni kosmosu.
Dlaczego więc nasila się w fizyce trend ciągłej modyfikacji i przebudowy tej teorii? Nowych faktów empirycznych niemożliwych do wyjaśnienia w ramach GR- brak, kulawość formalizmu GR, to zmyślenia i bajdurzenie.Dlaczego więc Einsteina teoria grawitacji ma być zmieniona? Nawet tutaj,na salonie powstał taki klimat intelektualny.
Po prostu,wielu matematyków ubzdurało sobie (już od dawna ),że prawdziwą fizyką jest wyłącznie- matematyka. Niedawno pewien bloger salonu24, wygrzebał idee( sprzed prawie stu laty), matematyka austriackiego F.Kottlera (zobacz prace [3],[4],oraz ich współczesną interpretację [5] autorstwa też matematyków),by oznajmić, że oto mamy alternatywną fizykę w stosunku do einsteinowskiej GR i jej obrazu kosmosu.
Friedrich Kottler namnożył ogromną liczbę artykułów w latach 1910-1925, w których zmieniał formalizm równań Newtona,Maxwella i Einsteina,nie kierując się żadnymi przesłankami fizyki, a jedynie nowymi kategoriami, oraz ideami matematyki.Kottler przedstawił kowariantne sformułowanie równań Maxwella, matematyczną teorię ruchów w przestrzenii Minkowskiego ,wykorzystując do tego wzory Freneta-Serreta,,opracował układy odniesienia dla opisu ruchów o torach parabolicznych i hiperbolicznych( metryka Kottlera ) i omówił również konforemne przekształcenia czasoprzestrzeni (czasoprzestrzeń Kottlera).Na koniec pokazał, że można sformułować równania Maxwella i prawo grawitacji Newtona niezależnie od jakiejkolwiek metryki (premetryczne ujęcie)
Cechą charakterystyczną jego twórczości ,był brak jakichkolwiek odniesień równań fizyki do doświadczeń i eksperymentów kontrolnych.Nie ma nawet u niego komentarza do eksperymentu Eddingtona (1919)mierzącego kąt ugięcia -w pobliżu Słońca -promieni świetlnych biegnących od ustalonej gwiazdy.Jest wprawdzie krytyka zasady równoważności GR,ale dyskusja z Einsteinem nad tą kwestią, pokazuje brak intuicji fizycznej u Kottlera, by zrozumiał znaczenie tej zasady dla całej struktury pojęciowej fizyki.
Funkcje i znaczenie matematyki dla fizyki dadzą się ująć w jeden wspólny mianownik:formalizm matematyczny w fizyce musi przewidywać choćby jeden eksperyment pomiarowy odkrywający nowe zjawisko, lub prawo przyrody. Rzekoma fizyka Kottlera jest jałowa,bezpłodna w tym zakresie i nawet zmodernizowana przez współczesnych matematyków(zob.[5]), ulegnie losowi teorii strun.
Literatura
1.Gravitational Test beyond the First Post-Newtonian Order with the Shadow of the M87 Black Hole,Dimitrios Psaltis et al. (EHT Collaboration),Phys. Rev. Lett. 125, 141104 ,2020
2.M.Abramowicz,O.Straub-Accretion discs. , Scholarpedia, 9(8) :2408 , 2o14.
[3] F. Kottler, Newtonsches Gesetz und Metrik, Akad.
Wiss. Wien, Math.-Naturwiss. Klasse, Abt. IIa, Vol. 131, 1922
[4] F. Kottler, Maxwellsche Gleichungen und Metrik, Akad. Wiss. Wien, Math.-Naturw. Klasse, Abt. IIa, Vol. 131,1922,s.119-146
[5]F.W. Hehl , Y. Itin , Y. N. Obukhov, On Kottler's path: origin and evolution of the premetric program in gravity and in electrodynamics,1916, arXiv: 1607.06159
Komentarze