Dwa teleskopy kosmiczne: Kepler I Hubble zmieniły astronomię w naukę wybitnie hipotetyczną.
Jest to niewątpliwy paradoks,gdyż z jednej strony: wzrosła ogromnie precyzja i czułość odbioru sygnałów nadbiegających z bardzo odległych obiektów ,lecz z drugiej strony- w miejsce wiedzy o własnościach tych obiektów pojawiła się mnogość hipoez i założeń wyjaśniających to, co jest dostrzegalne.
Szczególnie kosmiczny teleskop Keplera powoduje tę przemianę astronomii w orgię hipotez i założeń, wymuszoną przez jego misję:
“poszukiwania ziemiopodobnych planet pozasłonecznych”[NASA]
Teleskop Kepler.Foto: NASA
Dane obserwacyjne,jakie zapisuje automat Keplera, są jednego rodzaju: charakterystyczna zmienność jasności gwiazdy.Natomiast interpretacja tej zmienności, czyli dorabianie przesłanek do znanych wniosków, to owoce fantazji,wyobraźni,oraz matematycznych analiz modeli założeniowych.
W tych dniach pojawiła się medialna wiadomość ( dokładny raport [1]) o tym ,że Alex Teachey i David Kipping z Uniwersytetu Columbia przeanalizowali uzyskane teleskopem Kepler wykresy zmienności światła 284 gwiazd z hipotetycznymi egzoplanetami [zajęło to im prawie 5 latżmudnej pracy] i w odniesieniu do obiektu Kepler-1625b I doszli do wniosku, że tę egzoplanetę obiega egzoksiężyc [ “exomoon”].
Dane obserwacyjne,wyjaśniane hipotezą “ezomoons”. to rozmycie ekstremów “ +/_”,czyli pagórków i dolin wykresu zmienności światła emitowanego przez gwiazdę w tranzycie egzoplanety [tranzyt to pierwsza hipoteza].
Rozmycie to ma być wywołane egzoksiężycem,który orbituje wokół egzoplanety [ to druga hipoteza] raz ją wyprzedząc w tranzycie,by potem opóżnić się względem niej.
Z badań symulacyjnych na modelu komputerowym układu “gwiazda-egzoplaneta 1625b1-egzoksiężyc”wynikło,.że jeśli egzoksiężyc istnieje to obiega egzoplanetę [trochę większą od Jowisza],która jednocześnie okrąża gwiazdę odległą od nas o ok. 3Kpc, to jest ok. 4000 lat świetlnych.
Hipotetyczny egzoksiężyc został nazwany Neptmoon ,gdyż może mieć masę zbliżoną do masy Neptuna.
David M. Kipping poinformował media,że grupa badawcza planuje weryfikację hipotezy pierwszego odkrytego exomoonu za pomocą teleskopu Hubble’a 29 października br., podczas kolejnego tranzytu egzoplanety Kepler -1625b-I.
Należy podkreślić samokrytycyzm kierownika zespołu i jego pełną świadomość ,że to odkrycie jest szczęśliwym trafem osobliwego położenia wzajemnego płaszczyzn orbit egzoplanety i jej egzoksiężyca względem osi lunety teleskopu Keplera.
Tylko autentyczny badacz, może tak oto, ocenić szanse swojego projektu odsłonięcia zagadki przyrody:
“And so we just want to be as clear as possible that, while we think this candidate is worthy of follow-up with Hubble, there's still a chance we end up seeing nothing when we observe it in October. We'll just have to wait and see.”
Literatura
[1] Alex Teachey, David M. Kipping, Allan R. Schmitt, HEK VI: On the Dearth of Galilean Analogs in Kepler and the Exomoon Candidate Kepler-1625b I arXiv.org > astro-ph > arXiv:1707.0856(26 lipca 2017)
