Zamiana ciał to poważna sprawa

Podziwiam tych, którym obojętne jest, kto spoczywa w grobach ich bliskich. Naprawdę. Stąd tylko krok do słynnej sceny z filmu "Omen" z Gregory Peckiem. Jak zapewne większość pamięta, po otwarciu trumny okazało się, że w grobie bliskiej jakoby osoby spoczywa szkielet psa, a ściślej biorąc suki. Pewnie im by to nie przeszkadzało. Dla większości normalnych ludzi ma jednak zasadnicze znaczenie, kogo pochowali - swojego czy obcego? 

Wiemy już, że w państwie, które "zdało egzamin" w sprawie najważniejszej katastrofy lotniczej po II Wojnie Światowej, doszło do skandalicznej zamiany ciał już dwukrotnie. Pierwszy przypadek, symboliczny, dotyczy słynnej Anny "Solidarność". Drugi, nie mniej prestiżowy, wiąże się z zamianą ciała prezydenta na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego. Mamy więc drugi symbol. Pewnie będzie ich więcej, jak to w państwie, które "zdało egzamin", z tym że w tym wypadku wynik egzaminu ogłosili sami egzaminowani. Jak to w nowoczesnym modelu demokracji Władimira Putina.

Problem jest jednak znacznie poważniejszy. Jeśli bowiem okaże się, że zamiana ciał nie była wyjątkiem, to co będzie w sytuacji, gdy przez nieudolność rządzących doszło do skremowania ciał bliskich tych rodzin, które sobie tego nie życzyły? Ekshumacje tu nic nie pomogą, zaklęcia Tuska, Komorowskiego, Michnika i Urbana również.

Wiemy już, że nasz premier jest odważny i bierze wszystko na klatę. Najczęściej jest to klata anonimowych urzędników państwowych, rodzin smoleńskich bądź przedstawicieli opozycji. Na taką cenę nasz premier godzi się bez wahania i w tym tkwi jego siła. Mnie jednak pozostaje współczuć rodzinom smoleńskim niepewności i cieszyć się, że swoich bliskich pochowałem sam, bez udziału państwa Tuska i Komorowskiego.